Κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ: συγκεντρώθηκαν υπουργοί και λοιποί αρμόδιοι δεκάδων χωρών στο συνέδριο για την «Διατλαντική Ενεργειακή Συνεργασία» (P-TEC) να συνεννοηθούν πώς θα φθάνει αέριο (LNG) από την άλλη άκρη του κόσμου –τις ΗΠΑ– μέρος του οποίου στη συνέχεια, μέσω Ελλάδας, θα μεταφέρεται στην Κεντρική Ευρώπη.
Με τη Ρωσία είμαστε σε πόλεμο βέβαια αλλά αέριο υπάρχει άφθονο στο Αζερμπαϊτζάν, στις χώρες του Κόλπου, σε Αίγυπτο και Ισραήλ – γιατί να έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου;
Την εξήγηση δίνει, ίσως, η συμμετοχή στο συνέδριο του Νταγκ Μπέργκαμ, υπουργού Εσωτερικών των ΗΠΑ και επικεφαλής του «Εθνικού Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας». Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν κρύβεται: όπως αποκαλεί «Υπουργείο Πολέμου» το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, έτσι προτιμά να ομιλεί για «ενεργειακή κυριαρχία» της χώρας του και όχι για διάφορα υποκριτικά «συμβούλια συνεργασίας» ή «βοήθειας», που υπήρχαν άλλωστε και τα έκλεισε όλα.
Η ενεργειακή κυριαρχία δεν θα μπορούσε ποτέ να επιβληθεί στην Ευρώπη όταν δίπλα της υπάρχουν, πέρα από τα αναφερθέντα, τα γιγαντιαία κοιτάσματα της Ρωσίας, τα οποία ήδη την τροφοδοτούσαν. Αλλά, είπαμε, έχουμε πόλεμο – και πάνε καλιά τους οι δύο αγωγοί (Nord Stream I & ΙI) που μέσω Βαλτικής τροφοδοτούσαν τη Γερμανία. Δεν είναι μυστικό πλέον ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Ουκρανίας ανατίναξαν τους δύο αγωγούς. Μάλιστα η Πολωνία αρνήθηκε να εκδώσει στη Γερμανία έναν από τους πράκτορες με το επιχείρημα ότι η Ουκρανία βρίσκεται σε πόλεμο και είχε δικαίωμα να το κάνει, ήτοι να προκαλεί καταστροφές ακόμη και στη Γερμανία, με την οποία συνυπάρχουν στην ΕΕ. Συμφώνησε επ’ αυτού και ο πρωθυπουργός της Πολωνίας, πρώην πρόεδρος της Ένωσης, Ντόναλντ Τουσκ.
Αρχίζουμε να υποπτευόμαστε λοιπόν γιατί δεν τέλειωσε «μέσα σε 24 ώρες» ο πόλεμος στην Ουκρανία· και δεν πρέπει να απορήσουμε αν ξαναρχίσει ο πόλεμος στη Γάζα, δίπλα στα αποθέματα αερίου της Μέσης Ανατολής. Θυμόμαστε βέβαια ότι οι ΗΠΑ ήσαν αυτές που ήθελαν να εντάξουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, δημιουργώντας τα ζητήματα ασφαλείας που επικαλέστηκε η Ρωσία για την εισβολή της. Φθάσαμε να κατηγορούνται ως φιλορώσοι προδότες οι Γερμανοί καγκελάριοι –από τον προ 60 ετών εμπνευστή τής Ostpolitik Βίλυ Μπραντ ως την Μέρκελ– επειδή προώθησαν την ειρήνη και πρόοδο στην Ευρώπη, συμβάλλοντας έτσι στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν μοιάζει να είναι ο χρήσιμος ηλίθιος που –ανταποκρινόμενος ίσως σε φιλικά νεύματα– επιχείρησε να πραγματώσει τσαρικά και κομμουνιστικά κυριαρχικά όνειρα επί της Ευρώπης, ανοίγοντας τον δρόμο στην αμερικανική ενεργειακή κυριαρχία. Διότι για τα κράτη η ενεργειακή κυριαρχία είναι, προφανώς, χίλιες φορές προτιμότερη από την πολιτική κυριαρχία.
