Ο αριστερισμός του δημάρχου τους ένωσε. Ή, για να ακριβολογούμε, τους έδωσε τη δυνατότητα να βρουν έναν κοινό αντίπαλο, απ’ αυτούς που ενέπνευσαν το τσιτάτο «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Αφού ο Δούκας ευχήθηκε «καλή τύχη στην κυβέρνηση» με την εφαρμογή της τροπολογίας για τον Άγνωστο Στρατιώτη (αφού, δηλαδή, δεν προσέφερε τα συνεργεία καθαρισμού του Δήμου Αθηναίων στον υπουργό Αμυνας, ο οποίος θέλησε μ’ αυτά να φωνάξει στο Μαξίμου πως η ρύθμιση που έφερε για να τον κοντύνει εσωκομματικά είναι αντισυνταγματική), κυβερνητικές πηγές έσπευσαν να μεμφθούν την «απροθυμία» του πρώτου πολίτη της Αθήνας να βοηθήσει ένα μέλος του δικού τους υπουργικού συμβουλίου στην απόπειρα του να αμφισβητήσει, χωρίς να τσαλακωθεί πολύ το νεοδημοκρατικό προφίλ του, την απόφαση του πρωθυπουργικού γραφείου. Μετά, έβγαλε ανακοίνωση και το Πεντάγωνο για να μαλώσει τον νυν ένοικο της Κοτζιά και να το ακούσουν στην Ηρώδου Αττικού, διακηρύσσοντας «αλίμονο αν η καθαριότητα ενέπιπτε στη συνταγματική αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων». Ομως, στο κείμενο που ψηφίστηκε την προηγούμενη Τετάρτη αναφέρεται πως εκείνο είναι υπεύθυνο για τη «συντήρηση, φροντίδα και ανάδειξη του Μνημείου». Με τη συγκεκριμένη φράση η κυβέρνηση αφαίρεσε την αρμοδιότητα καθαρισμού από την τοπική αυτοδιοίκηση, αγνοώντας επιδεικτικά το άρθρο 102 του Συντάγματος.
Πρόσχημα
Ο δε επικεφαλής της υπεραμύνθηκε της πρωτοβουλίας από βήματος της Βουλής, λέγοντας «ο κ. Δούκας τον χώρο δεν τον καθάρισε», «ο δήμος δεν έκανε τη δουλειά του». Γι’ αυτό, συνέχισε ο Πρωθυπουργός, «το ΥΠΕΘΑ αναλαμβάνει και μπορεί να έχει και μια άποψη για το πώς θα διαμορφωθεί ο χώρος». Βέβαια, εκτός από τα κοινοβουλευτικά πρακτικά και το δημοσιευμένο πια ΦΕΚ με τους κανόνες για την προστασία και τη χρήση του μνημείου, υπάρχουν κι οι πληροφορίες που έχουν διπλοτσεκάρει μυημένοι στα ενδοκυβερνητικά παρασκήνια. Σύμφωνα μ’ αυτές, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας επιχείρησε να αποφύγει την παγίδα, την οποία θεώρησε ότι του στήνει η κυβερνητική έδρα, επιμένοντας να μην περιλαμβάνεται στην τροπολογία η λέξη «καθαριότητα». Ετσι, αντικαταστάθηκε με τον όρο «φροντίδα» (λες κι αν αφήνεις κάτι βρώμικο, το φροντίζεις) προκειμένου ο Δένδιας να εμφανιστεί ως πιστός υπηρέτης του Συντάγματος όταν θα ζητήσει από την τοπική Αρχή της πρωτεύουσας να καθαρίσει αντί για εκείνον. Η συνοπτική παρουσίαση όλων των παραπάνω μικροκομματικών συγκρούσεων επιβεβαιώνει την αρχική εκτίμηση πολλών: η αγωνία για το μαρμάρινο κενοτάφιο ήταν το πρόσχημα για την επίλυση εσωκομματικών ή διακομματικών διαφορών. Αλλά, όπως κάθε κόντρα που μεγαλώνει περισσότερο απ’ όσο πρέπει, στράφηκε ενάντια σε όσους την προκάλεσαν.
