Τώρα που πλησιάζουν τα γιορτινά αφιερώματα, να τη θυμηθούμε την κυρία στα πρόσωπα της χρονιάς. Γιατί μπορεί να μην ετοιμάζεται να κάνει κόμμα, και άρα να μην εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις ανάμεσα στα πρόσωπα που ενδέχεται να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό, αλλά αποτυπώνει δύο πολύ βασικά πράγματα. Πρώτον, όλη την παράνοια της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η οποία μπορεί να σε συντρίψει είτε σκόπιμα, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, είτε απλώς με τη δύναμη της αδράνειας. Δεύτερον, το ακριβές περιεχόμενο δύο λέξεων που έχουν χρησιμοποιηθεί συχνά από διάφορους σχετικούς ή άσχετους για λόγους εντυπωσιασμού ή αποπροσανατολισμού: της «προσωπικής ευθύνης».
Στην πενταετή περιπέτεια της Παρασκευής Τυχεροπούλου έχουν αναφερθεί πολλοί, μεταξύ των οποίων και αυτή η στήλη τον περασμένο Ιούλιο. Η πρώην προϊσταμένη της Διεύθυνσης Εσωτερικού Ελέγχου του ΟΠΕΚΕΠΕ υπέστη τρεις δυσμενείς μεταθέσεις με τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό «υπηρεσιακά ανεπαρκής», τοποθετήθηκε στο Πρωτόκολλο για να μην έχει πρόσβαση στο μηχανογραφικό σύστημα, απειλήθηκε από κυκλώματα, κατατέθηκε εναντίον της μήνυση για υπεξαίρεση εγγράφων, κινήθηκαν εις βάρος της τρεις πειθαρχικές διαδικασίες – η μία από τις οποίες συνοδεύτηκε με ποινή στέρησης είκοσι ημερομισθίων –, ενώ επιστρατεύτηκε και ένας ολόκληρος μηχανισμός για να απορριφθεί το αίτημα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας να αποσπαστεί εκεί προκειμένου να συμβάλει στις έρευνες για το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων.
Υποπτευόμαστε γιατί συνέβησαν όλα αυτά: επειδή η Τυχεροπούλου ήθελε να κάνει τη δουλειά της. Κι όσο μεγαλύτερα εμπόδια της έβαζε το «σύστημα», τόσο περισσότερο πείσμωνε.
Η χθεσινή της κατάθεση στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής είναι αποκαλυπτική και ταυτόχρονα τρομακτική. «Το σύστημα είναι πανίσχυρο, μπορεί να διαχέει φόβο», είπε, αναφερόμενη σε ένα απίστευτο επεισόδιο με το ερμάριό της, το οποίο, όπως υποστήριξε, έβαλε ο τότε πρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ να ανοίξουν με αλυσοπρίονο μολονότι το λουκέτο το είχε τοποθετήσει ο ίδιος! Η μάρτυρας κατέθεσε ακόμη πως δεν αναγνωρίζει το περιεχόμενο του ντουλαπιού της όπως περιγράφεται στον φάκελο του δικαστικού επιμελητή, υπαινισσόμενη προφανώς μια μέθοδο ανάλογη με τα ναρκωτικά που βάζει η Αστυνομία στον σάκο ενός υπόπτου για να τον ενοχοποιήσει.
Η Τυχεροπούλου δεν απέφυγε να κατονομάσει και πρώην υπουργούς, κατηγορώντας τους είτε για αδιαφορία είτε για ευθυνοφοβία. Ο ένας της είπε πως ούτε την ξέρει ούτε θέλει να τη μάθει. Ο άλλος, ότι αν υπογράψει την απόσπασή της είναι σαν να τη δικαιώνει. Μπορεί βέβαια να λέει ψέματα. Μπορεί να την έβαλε αυτή η αχώνευτη η Κοβέσι να συκοφαντήσει έντιμους ανθρώπους για να πληγεί το κύρος της χώρας. Μπορεί να είχαν δίκιο όσοι την κυνήγησαν, την κακοποίησαν ή τη χλεύασαν. Μπορεί η Ελλάδα να είναι μια παραμυθένια χώρα.
Αλλά αν λέει την αλήθεια, κάτι που φυσικά θα κρίνει η Δικαιοσύνη, περιμένουμε – όπως διακηρύσσει συχνά ο Πρωθυπουργός – ο πέλεκυς να είναι αμείλικτος.
