Στην Αίγυπτο, ο Τραμπ στέκεται μπροστά στο μικρόφωνο και επιβάλλει τον ρυθμό της στιγμής. Πίσω του, οι υπόλοιποι ηγέτες, παρατεταγμένοι εν σειρά, μοιάζουν με ακροατήριο που δεν επέλεξε τον ρόλο του. Εκείνος αυτοσχεδιάζει, πετά μια φιλοφρόνηση στη Μελόνι, προκαλεί νευρικό γέλιο. Αφήνει να εννοηθεί ότι αντιπαθεί κάποιους από τους παρισταμένους. Παίζει με την πληροφορία σαν να κρατά στα χέρια του ολόκληρη την πλοκή. Κάνει παράσταση. Το σκέφτεται φωναχτά. Ισως και να το πει.
Οι υπόλοιποι ηγέτες στέκονται ακίνητοι, με τα χέρια πλεγμένα μπροστά, όπως τα παιδιά στη σχολική προσευχή. Το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι: ο Τραμπ τους συρρικνώνει δίπλα του, τους υποβάλλει σε σμίκρυνση. Και εκείνοι αποδέχονται τον ρόλο που τους αναθέτει. Γνωρίζουν ότι είναι απρόβλεπτος. Φοβούνται την ταπείνωση της δημόσιας προσβολής. Είδαν, άλλωστε, τι έπαθε ο καημένος ο Ζελένσκι. Οπότε τον καλοπιάνουν. Του χαμογελούν κατευναστικά. Υποδύονται ότι συντονίζονται στη συχνότητα του χιούμορ του. Ο δε Μακρόν φτάνει να παριστάνει τον ανάλαφρο για να φανεί «συμβατός» με τον μεγάλο παίκτη.
Μόνο ο Ερντογάν δείχνει να τον αντιμετωπίζει ισότιμα. Ισως λόγω ύψους, ηλικίας και, φυσικά, ιδιοσυγκρασίας. Οι υπόλοιποι επιχειρούν να χωρέσουν μέσα στην εικόνα, να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Τραμπ το απολαμβάνει. Και μέσα του θα τους απαξιώνει. Απολύτως λογικό: οι ηγέτες εκφράζουν τον κόσμο στον οποίο ανήκουν. Και ο κόσμος αρχίζει, σταδιακά, να παίρνει το σχήμα του Τραμπ.
Η ειρήνευση στη Γάζα δεν είναι, απλώς, ένας θρίαμβος του Τραμπ. Είναι και η επιβεβαίωση του τραμπισμού ως δόγματος πολιτικής πρακτικής. Το μήνυμα διαχέεται πλανητικά. Οι άνθρωποι βλέπουν έναν παγκόσμιο ηγέτη, ιδιόρρυθμο, αστείο και συνάμα άμεσο που καταφέρνει να λύσει τον κόμπο. Και αντιλαμβάνονται ότι αυτό λειτουργεί. Αναπόφευκτα πολλοί γοητεύονται. Ετσι θα αναζητήσουν τη δική τους εθνική εκδοχή του Τραμπ. Με τον καιρό θα εμφανίζονται όλο και περισσότεροι κλώνοι του προέδρου. Η «μέθοδος Τραμπ» θα αναγνωριστεί ως αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής σε έναν καινούργιο, πολύ περίεργο κόσμο. Σε έναν κόσμο που άλλαξε πριν προλάβουμε να αλλάξουμε και εμείς.
Ελλάδα, αυτή είσαι
Οι εργασίες στην Εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ συνθέτουν ένα σπάνιο ντοκουμέντο εθνογραφίας. Δεν αναδεικνύουν μόνο χρόνιες παθογένειες που εκδηλώνονται από καταβολής του νέου ελληνικού κράτους. Συμπυκνώνουν και λαογραφικά χαρακτηριστικά. Είναι σαν να βλέπεις ένα μιούζικαλ με τον Καραγκιόζη να συναντά τον Μαυρογιαλούρο, τη Γκόλφω να κάνει πεντικιούρ, κουτσαβάκηδες να παίζουν το μπεγλέρι τους και θεόρατοι Κρητικοί να στρίβουν τα μουστάκια τους. Πετάς όλη την τελετή έναρξης του 2004 και βάζει στη θέση της αυτό. Ο ένας παραδέχεται ότι δεν έχει ιδέα από το αντικείμενο, αλλά τοποθετήθηκε στον ΟΠΕΚΕΠΕ λόγω καλής σχέσης με τον Αυγενάκη. Ο αντιπρόεδρος συμμετέχει στη διοίκηση εξ αποστάσεως ενώ η οικογένειά του λαμβάνει επιδοτήσεις. Ο άλλος δεν ήξερε ποιος είναι ο Μάκης. Κάποιοι δήλωσαν ότι δεν ξέρουν και δεν είδαν τίποτα. Μέχρι που μια κυρία είπε ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο. Τα βλέπεις, τα ακούς και αισθάνεσαι, το λιγότερο, ηλίθιος. Οχι επειδή δεν έχεις χωράφια, αλλά επειδή δεν γνωρίζεις τον σωστό υπουργό.
Και τι θα κάνουν με τα ονόματα;
Δεν θέλω να τους τρομάξω στην κυβέρνηση, αλλά τώρα που αποφάσισαν να εκπροσωπήσουν τους «νοικοκυραίους» που θέλουν τάξη, ασφάλεια και καθαριότητα στον δημόσιο χώρο, το μπλέξιμο με τον Αγνωστο Στρατιώτη ενδέχεται να οδηγήσει σε γνωστές ακρότητες. Ας υποθέσουμε ότι αποφασίζουν να απομακρύνουν το άτυπο μνημείο για τους νεκρούς των Τεμπών. Ακόμα και αν πουν να το κάνουν ξημερώματα, μέσα σε λίγη ώρα θα αρχίσει να μαζεύεται κόσμος στην πλατεία. Και πείτε μου εσείς πώς θα διαχειριστούν, επικοινωνιακά, την εμφάνιση της έξαλλης Μαρίας Καρυστιανού που θα εκστομίζει μύδρους. Και πού θα καταλήξει όλο αυτό; Στο να υπάρχει μόνιμη αστυνομική φρουρά στην πλατεία που τα βράδια θα παίζει κυνηγητό με ανθρώπους που θα κρατούν μπογιές και φωτογραφίες. Θα αναβαθμιστεί η πλατεία ως αξιοθέατο.
Ο star της ημέρας
Οι όμηροι που επέστρεψαν στις εστίες τους στοιχειοθετούν αντικείμενο ψυχιατρικού συνεδρίου. Τη μία στιγμή χορεύεις σε ένα φεστιβάλ και την άλλη βρίσκεσαι σε τούνελ περιμένοντας να πεθάνεις. Πώς αντιδρά ο ψυχισμός; Αλλά δείτε και τους άλλους απέναντι. Είσαι Παλαιστίνιος, είκοσι χρόνια σε φυλακή στο Ισραήλ. Πώς βγαίνεις από εκεί μέσα;
