Δυστυχώς, ο Φίλιπ Γκλας είναι πια πολύ μεγάλος στα 88 του και μάλλον αρκετά κουρασμένος για να συνθέσει μία όπερα με τον τίτλο που βλέπετε παραπάνω και η οποία κατά κάποιον τρόπο θα συμπλήρωνε την περίφημη όπερά του «Ο Νίξον στο Πεκίνο». Γιατί, αν πετύχει στην ολότητά του αυτό που επιχειρεί να επιβάλει ο πρόεδρος Τραμπ στη Γάζα (και το «αν» αυτό είναι τεράστιο), όχι απλώς θα έχουμε ειρήνη στη Γάζα, αλλά με τόσους παίκτες στην περιοχή να έχουν εξουδετερωθεί από το Ισραήλ (Χεζμπολάχ, Χαμάς, Ιράν, Συρία) μπορούμε να ελπίζουμε δειλά – πολύ δειλά, το υπογραμμίζω – ακόμη και σε εξομάλυνση του Μεσανατολικού. Προσοχή: όχι λύση, δηλαδή δημιουργία και ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, όπως όριζε η ιστορική απόφαση του 1947 από τον ΟΗΕ. Εξομάλυνση, όμως, η οποία εφόσον διατηρηθεί θα οδηγήσει σε λύση. Εξάλλου στο 19ο σημείο του σχεδίου Τραμπ αυτό ακριβώς αναφέρεται με τη διατύπωση «credible pathway to Palestinian self-determination and statehood».
Στην περίπτωση αυτή, το Νομπέλ θα είναι μια διαδικαστική λεπτομέρεια, γιατί ο Τραμπ θα έχει περάσει στην Ιστορία. Ακόμη και το χρυσό (επιχρυσωμένο – μην τρελαθούμε πια τελείως…) που μας έδειξε στο βίντεο με το όραμά του για τη Γάζα θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, τουλάχιστον στο Ισραήλ. Γιατί θα προσέξατε πως οι Ισραηλινοί που πανηγύριζαν επευφημούσαν κάθε φορά που ακουγόταν το όνομα του Τραμπ, ενώ γιουχάιζαν όποτε ακουγόταν το όνομα του Νετανιάχου. Δεν είναι κανένα μυστήριο ο λόγος που τους έκανε να συμπεριφέρονται έτσι. Ο Νετανιάχου τους υποσχέθηκε ότι θα φέρει πίσω τους ομήρους και θα τελειώσει τη Χαμάς. Δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο, ο Τραμπ ήταν εκείνος που έφερε πίσω τους ομήρους και, αν εφαρμοστεί το σχέδιό του, θα έχει επίσης τελειώσει τη Χαμάς. Ποιον περιμένετε λοιπόν να επευφημούν;
Η ανταλλαγή των ομήρων, ωστόσο, ήταν το ευκολότερο από τα δύσκολα του σχεδίου. Είναι οπωσδήποτε ενθαρρυντικό ότι η Χαμάς δέχτηκε να δώσει πρώτη εκείνη τους ομήρους. Αυτό ήταν ένα σημείο στο οποίο αντιδρούσε η οργάνωση, λόγω του συμβολισμού που την έβαζε στη θέση του ηττημένου. Τα άλλα που ακολουθούν είναι απείρως βαρύτερα: αφοπλισμός, διάλυση της οργάνωσης, αποχή των στελεχών της από την πολιτική δράση κ.λπ., με μόνο αντάλλαγμα την αμνηστία. Μα τι να την κάνουν, όταν δεν την εγγυάται κανείς; Τίποτα δεν τους προστατεύει από την αντεκδίκηση άλλων φατριών ή ακόμη και των απλών κατοίκων της Γάζας, τους οποίους καταδυνάστευε επί εικοσαετία η Χαμάς; Αυτοί οι άνθρωποι – με συγχωρείτε, ήθελα να πω, αυτά τα δίποδα – δεν θα έχουν στον ήλιο μοίρα, δεν θα μπορούν να σταθούν πουθενά. Ούτε μπορώ να φανταστώ κάποια αραβική χώρα να δέχεται να φιλοξενήσει καμιά διακοσαριά, πες, ανώτερους χαμασαίους, γιατί η παρουσία τους θα είναι μια μόνιμη εστία συνωμοσιών και ίντριγκας. Φαντάζομαι θα το έχετε αντιληφθεί ότι κανείς στον αραβικό κόσμο δεν αγαπούσε τη Χαμάς· την υπολόγιζαν και τη φοβούνταν, λόγω της ισχύος της. Χωρίς αυτήν όμως, όλοι την έχουν γραμμένη και θα προτιμούσαν να τη δουν να εξαφανίζεται από τον πολιτικό χάρτη της Μέσης Ανατολής.
Πάντως, στην περίπτωση – τη μάλλον απίθανη, το επαναλαμβάνω – που πάνε όλα καλά και βάσει του σχεδίου, θα πρότεινα για τον χρυσό ανδριάντα του Τραμπ να έχει και στοιχεία από ελεφαντόδοντο (ανακυκλωμένο, εννοείται). Επίσης, ο πρόεδρος να είναι καθιστός, ντυμένος με χιτώνα, να κρατάει ένα σκήπτρο στο ένα χέρι και τη νεράιδα Τίνκερμπελ στο άλλο, δηλαδή κατά το πρότυπο του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Διός στην Ολυμπία.
ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
Δεν ήταν αβάσιμες οι υποψίες μου τελικά. Η ανάθεση της προστασίας του χώρου μπροστά από τον Αγνωστο Στρατιώτη στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας ήταν μια πομφόλυγα, διότι χθες ανακοινώθηκε ότι η αρμοδιότητα της προστασίας του χώρου παραμένει στην Αστυνομία! Επομένως, ποιο ήταν το νόημα της απόφασης που ανακοίνωσε την περασμένη Κυριακή ο Πρωθυπουργός; Επειδή αποκλείω να μην είχε υπολογίσει στοιχειώδεις παραμέτρους του ζητήματος, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο σκοπός του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν να τη σπάσει στον Νίκο Δένδια. Αυτό και τίποτα περισσότερο. Ο ισχυρισμός ότι η απόφαση δήθεν απευθυνόταν στο δεξιό κοινό δεν νομίζω ότι ευσταθεί. Γιατί, αν ανακοινώνεις ένα μέτρο που δεν εφαρμόζεται, μάλλον εκνευρίζεις εκείνους στους οποίους απευθύνεται παρά τους εξευμενίζεις…
