Κάποιοι από τους πρώην πια συντρόφους το είπαν κομψά. «Δεν είμαστε φαν κλαμπ να ακολουθούμε τον επικεφαλής» δήλωσε ένας τέτοιος στα ερτζιανά. Αλλοι ποστάρισαν αφιλτράριστα τις σκέψεις τους. «Καλές θάλασσες, λοιπόν (με την 5η διάσπαση)» παρατήρησε ο πιο μπρούτος ανάμεσα σ’ αυτούς. Και μερικοί αντίπαλοι συμπύκνωσαν την κριτική, μετρώντας καλύτερα. «Προκαλεί την έβδομη διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ και δηλώνει: οι σημερινές ηγεσίες της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς “οφείλουν να παραμερίσουν τους εγωισμούς τους και να άρουν τον σημερινό κατακερματισμό”» έγραψε μια πράσινη στα σόσιαλ μίντια. Ολοι οι άνθρωποι του επίδοξου προέδρου, βέβαια, έσπευσαν να αρνηθούν τις κατηγορίες. Η κίνησή του στοχεύει στην ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου, διατείνονταν. Το αντιπολιτευτικό αδιέξοδο τον ανάγκασε (να ξαναπροσπαθήσει να εκπληρώσει την ύψιστη φιλοδοξία όποιου πολιτεύεται). Τα κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς είναι ξεπερασμένα, αποφαίνονταν (στηρίζοντας έναν παλιό πρωθυπουργό που ρετουσάρει το brand του για να εμφανιστεί ως κάτι νέο). Ο Τσίπρας δεν διασπά τον ΣΥΡΙΖΑ, υποστήριζαν, αφού έχει μιλήσει τόσες φορές για εκλογικές συνεργασίες (ειδικά από την περίοδο που τα συριζαϊκα νούμερα άρχισαν να πέφτουν). Η αναμπουμπούλα που έφερε η παραίτηση υπογράμμισε τις αδυναμίες της πλευράς του κομματικού φάσματος που φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε άλλο πόλο.
Μειονεκτήματα
Ταυτόχρονα, όμως, τόνισε και τα μειονεκτήματα της πολιτικής προσωπικότητας που προσδοκά να ηγηθεί αυτού. Ακόμη κι αν ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός έχει μεγαλύτερο επικοινωνιακό ταλέντο από τους νυν αρχηγούς των προοδευτικών κομμάτων, δεν έχει τόσο ώστε να καλύψει τη ζήτηση για πολιτική ικανότητα που παρατηρείται μεταξύ των αναποφάσιστων. Ούτε αυτό που χρειάζεται για να πείσει δεδηλωμένους αντισυστημικούς πως δεν τους πρόδωσε. Ακόμη κι αν μια ισχυρή Κεντροαριστερά είναι το ζητούμενο, εκείνος ο οποίος την ευαγγελίζεται τη στιγμάτισε όταν βρέθηκε για δεύτερη φορά στην αξιωματική αντιπολίτευση, υποδυόμενος το πρωί τον εκπρόσωπο της κινηματικής Αριστεράς και το βράδυ τον θεσμικό που επιχειρεί να εκφράσει κεντρώους. Ακόμη κι αν δεν είναι λίγοι οι πρόθυμοι να μπαρκάρουν μαζί του βουλευτές, υπάρχουν εξίσου πολλοί που πιστεύουν ότι θα τους οδηγήσει κάπου με πολύ νερό αλλά ούτε μια σταγόνα να πιουν – 79% του δείγματος της Alco ανέφερε ότι η προοπτική ίδρυσης ενός τσιπρικού κόμματος του προκαλεί «αρνητικά» ή «αδιάφορα» συναισθήματα, ενώ 79,2% της GPO δίνει «λίγες» ή «καθόλου» πιθανότητες να το ψηφίσει. Για να το πούμε με λυρισμό που θα άρεσε στον αυτοσυστηνόμενο ως καπετάνιο: το να είσαι σε πλοίο είναι σαν να είσαι σε φυλακή με την πιθανότητα να πνιγείς.
