Η αναβολή την τελευταία στιγμή (για την ακρίβεια, μερικές ώρες πριν πραγματοποιηθεί) της συνάντησης του προέδρου Κυριάκου με τον πρόεδρο Ερντογάν δεν νομίζω ότι κακόπεσε σε κανέναν. Ούτε σε εκείνους ούτε σε εμάς. Διότι θα μπορούσε να στραβώσει άσχημα και να αναρωτιόμαστε μετά όλοι μαζί, κι αυτοί κι εμείς, μα ήταν τώρα ανάγκη να γίνει αυτή η συνάντηση; Αναφέρω παράδειγμα για να έχετε μια εικόνα: από διάφορες κυβερνητικές πηγές χθες, όλη την ημέρα, ακουγόταν ότι «η ατζέντα της συνάντησης είναι βαριά» και αράδιαζαν διάφορα που θα βάρυναν τη συνάντηση. Από το καλώδιο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου ως το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE για την άμυνα, με τη συμμετοχή της Τουρκίας, και μέχρι τουρκολιβυκά μνημόνια, ΑΟΖ και πάει λέγοντας. Τούτων δοθέντων, νομίζω ότι κανείς δεν θα κλάψει που η συνάντηση πήγε… άκλαυτη!
(Το καινούργιο είναι ότι ψάχνουν άλλη ημερομηνία για συνάντηση στη Νέα Υόρκη. Γιατί αυτή η επιμονή, δεν το καταλαβαίνω. Αφού δεν σας βγαίνει και σας το λέει, γιατί επιμένετε;)
Γιατί δεν δίνεται η άδεια;
Μια κυρία από την Πάτρα χθες το πρωί άκουσε, λέει, τη φωνή της συνείδησής της και αποφάσισε – και αυτή – να προχωρήσει σε απεργία πείνας, προκειμένου να συμπαρασταθεί στον πατέρα του παιδιού που σκοτώθηκε στα Τέμπη. Προχθές, ένας άλλος κύριος, από το Αίγιο αυτός, άκουσε κι εκείνος μια αντίστοιχη φωνή μέσα του και ξεκίνησε και αυτός απεργία πείνας δίπλα στον τραγικό πατέρα. Σήμερα, είμαι βέβαιος ότι και κάποιος άλλος θα το επιχειρήσει, και μεθαύριο άλλος, και ούτω καθ’ εξής. Κι όλα αυτά γιατί; Διότι ο πατέρας επιθυμεί να γίνει εκταφή των οστών του παιδιού του, να διαπιστωθεί από τι έφυγε από τη ζωή. Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλει να πληροφορηθεί είναι αν το παιδί κάηκε από ξυλόλιο ή από άλλη αιτία. Ωραία; Δύσκολο να χρησιμοποιήσεις αυτή τη λέξη σε μια τόσο φρικιαστική υπόθεση. Ας πούμε όμως «ωραία» για τη διευκόλυνση της συζήτησης. Γιατί δεν δίνεται αυτή η άδεια; Από όποιον είναι αρμόδιος; Εισαγγελέας, αντεισαγγελέας, πρόεδρος Εφετών; Από κάποιον, τέλος πάντων; Γιατί να διαιωνίζεται αυτή η ιστορία, όταν μπορεί να λυθεί διαμιάς;
Μοιάζει με γινάτι
Φοβάται κανείς κάτι από την εκταφή των οστών του παιδιού και την ανάλυσή τους; Δέκα πορίσματα βεβαιώνουν ότι η αιτία της πυρόσφαιρας που ακολούθησε τη σύγκρουση των τρένων δεν οφειλόταν σε παράνομο φορτίο ξυλολίου ή άλλου εύφλεκτου υλικού. Αυτό μας έχουν πει. Επίσης, κατά την κυβέρνηση, ο κύκλος της ανάκρισης έχει κλείσει, η δικογραφία οδεύει προς το ακροατήριο (σύντομα θα κληθούν σε απολογία οι κατηγορούμενοι), έχουν πιστοποιηθεί οι συνθήκες του δυστυχήματος, τι φοβάται από την εξέταση των οστών του νεκρού; Να προκύψει τι, που θα ανατρέψει τη διαμορφωμένη άποψη για το πώς επισυνέβη το μοιραίο;
Γιατί λοιπόν δεν του λένε του ανθρώπου, πάρε την άδεια, κάνε την εκταφή, μετάφερε τα οστά του παιδιού σου σε όποιο εργαστήριο θες και αν στη συνέχεια θέλεις, κοινοποίησε και σε μας τα αποτελέσματα. Γιατί αυτή η άρνηση; Με γινάτι μοιάζει περισσότερο όλο αυτό, παρά με σοβαρή στάση. Και επειδή εγώ ήμουν που μίλησα προ ημερών με ανώτατο παράγοντα της Δικαιοσύνης, ο οποίος μου είπε ότι επί δυόμισι χρόνια κανείς συγγενής, ούτε ο συγκεκριμένος που απεργεί στο Σύνταγμα, δεν είχε ζητήσει εκταφή κάποιου νεκρού, έχω να σημειώσω σήμερα ότι ούτε αυτός είναι λόγος για να του το αρνηθούν. Γούστο του και καπέλο του τού Π. Ρούτσι που δεν το ζητούσε για δυόμισι χρόνια. Το ζητάει τώρα. Και η πολιτεία πρέπει να του δώσει το δικαίωμα.
Το σκηνικό στο Σύνταγμα
Αν πάλι κάποιος από την ηγεσία της Δικαιοσύνης ή από την κυβέρνηση σκέφτεται ότι όλο αυτό είναι μια μεθόδευση ώστε να καθυστερήσει η έναρξη της δίκης, να βγουν με παρρησία να το δηλώσουν. Αν επίσης εκτιμούν ότι το σκηνικό στο Σύνταγμα γίνεται για να έρθει από την πίσω πόρτα στο προσκήνιο και πάλι το θέμα των Τεμπών, και αυτό να το δηλώσουν ξεκάθαρα. Οχι να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Επίσης, το έγραφα και τη Δευτέρα εδώ: δεν υπάρχει κανείς φόβος ότι θα καθυστερήσει η δίκη από το πόρισμα της έρευνας που θα ακολουθήσει την εκταφή των οστών του συγκεκριμένου παιδιού. Μπορεί να ξεκινήσει κανονικά η δίκη και αν υπάρξει το πόρισμα, μπορεί άνετα να κατατεθεί στη διάρκειά της. Κανείς δεν εμποδίζει τον πατέρα ή τους δικηγόρους του να το κάνουν. Ποιο είναι το θέμα, λοιπόν, δεν καταλαβαίνω.
Επίσης, εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει κάποιος να σκεφτεί ψύχραιμα για το πώς μπορεί να εξελιχθεί όλο αυτό το πράγμα που συμβαίνει στο Σύνταγμα; Ηρεμα ρωτάω…
Λάθος στάση
Η μια μετά την άλλη οι χώρες της Ευρώπης αναγνωρίζουν παλαιστινιακό κράτος, αλλά η Ελλάδα εξακολουθεί να κρατάει τα… «μπόσικα». Και το πόσο λάθος είναι αυτή η στάση το ανέδειξε γλαφυρά ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, πολύπειρος πρώην υπουργός Εξωτερικών και διπλωμάτης καριέρας. Σε πρόσφατο άρθρο του ο κ. Αβραμόπουλος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η κυβέρνηση είναι απαραίτητο να καταστήσει γνωστή διεθνώς τη διάκριση ανάμεσα στο κράτος του Ισραήλ και το δικαίωμά του στην ασφάλεια, και την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Νετανιάχου στη Γάζα. «Είναι απαραίτητο», υπογράμμισε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών καλώντας την κυβέρνηση «να δείξει συνέπεια».
Και ως ενισχυτικό της άποψής του ανέφερε κάτι πολύ σωστό, το οποίο μεταφέρω ως έχει: «Δεν μπορεί να απαιτεί (η Ελλάδα) σεβασμό στο διεθνές δίκαιο για την Κύπρο, για τα σύνορά μας, για το Δίκαιο της Θάλασσας, και να παραμένει σιωπηλή όταν πρόκειται για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων. Η συνέπεια είναι η βάση της αξιοπιστίας μας».
Αδικο έχει; Οχι, πέστε μου. Αλλά ποιος να τον ακούσει…
Το θηρίο της ακρίβειας…
Παλεύει ο φουκαράς ο Θεοδωρικάκος, ως υπουργός (και) Εμπορίου, να αντιμετωπίσει έστω τώρα, πίσω πίσω, το θηρίο της ακρίβειας, αλλά… τζάμπα καίει η λάμπα, που λέγαμε παλιά. Η ακρίβεια είναι εκεί, στα ράφια των σουπερμάρκετ, και εκείνο το μεγαλεπήβολο σχέδιο για το πάγωμα των τιμών σε 1.000 βασικά προϊόντα σχέδιο ήταν και πάει στο καλό. Ετσι, ο άνθρωπος κάθε πρωί σχεδόν παίρνει σβάρνα τα «πρωινάδικα» στην τηλεόραση να πείσει ότι «κάτι γίνεται», ενώ δεν γίνεται. Οπως χθες που, απογοητευμένος από το αποτέλεσμα, προειδοποίησε τα σουπερμάρκετ (τις τέσσερις – πέντε αλυσίδες δηλαδή, διότι περί αυτού πρόκειται) ότι «πρέπει να επιδείξουν κοινωνική ευθύνη και ευαισθησία και να μειώσουν το μεσοσταθμικό τους κέρδος. Εχουν αναλάβει τη δέσμευση για μειώσεις τιμών σε 1.000 κωδικούς προϊόντων και πρέπει να το πράξουν το ταχύτερο δυνατό».
Τάκη, όχι τόσο άγρια, γιατί έχουν φοβηθεί πολύ οι άνθρωποι (οι σουπερμαρκετάδες, εννοώ)…
…και τα παραμύθια με δράκους
Βγήκε και μια δημοσκόπηση, η οποία μεταξύ των κλασικών «τι ψηφίζετε» και «τι θα ψηφίσετε» έθεσε στους ερωτώμενους πολίτες και το ερώτημα ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Κι αυτοί, με μια «φωνή», μη φανταστείς κανένα μικρό ποσοστό, 8 στους 10 δηλαδή (συγκεκριμένα, το 77%!!!), προσδιόρισαν ως υπ΄ αριθμόν ένα πρόβλημά τους την ακρίβεια. Είναι αντιπολιτευόμενοι όλοι αυτοί; Οχι, βέβαια. Γιατί την ακρίβεια ως μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ανέδειξε και το 73% των ψηφοφόρων της ΝουΔου. Με δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα τη διαφθορά και τρίτο το Μεταναστευτικό. Μετά έλα να με πείσεις όχι εμένα (γιατί είναι λιγάκι δύσκολο…), αλλά τους υπόλοιπους εκεί έξω, ότι η κυβέρνηση σαρώνει, ότι ξεπέρασε και το ποσοστό των ευρωεκλογών, καβάλησε το 32% κι άλλα τέτοια παραμύθια με δράκους, φωτιές και τον Πινόκιο σε νέες περιπέτειες…
