Στην εποχή μας γεωπολιτικά μεταβάλλονται οι ομάδες ισχύος και μετακινούνται οι άξονες συμμαχιών με απρόβλεπτη έκβαση. Την όλη νέα «εντροπία» ενισχύει η πολιτική Τραμπ ενώ οι αντι-άξονες που διαμορφώνονται πριμοδοτούνται από όψεις της δικής του αμφίσημης στρατηγικής. Με αυτόν τον τρόπο πρέπει να ιδωθεί το πολιτικό αποτέλεσμα του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης που έφερε πιο κοντά μια σειρά χωρών όχι χαμηλής ισχύος και με κοινό χαρακτηριστικό οι περισσότερες να εγγράφονται στη νέα αυταρχική δημοκρατία (είκοσι τον αριθμό και με γεωγραφικό ορόσημο την Ευρασία). Παράλληλα η τραμπική λογική επανερμηνείας του διεθνούς στάτους κβο δίνει επικίνδυνο δυνητικό χώρο και σε άλλες υπερδυνάμεις να το αναθεωρήσουν με απρόβλεπτες συνέπειες. Εξάλλου μια απαράδεκτη και καταδικαστέα όψη της νέας κατάστασης βιώνει ο πλανήτης με τη συνεχιζόμενη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Καθόλου τυχαία ο πόλεμος δεν αναφέρεται στην κοινή διακήρυξη του ΟΣΣ που εκδόθηκε μετά το πέρας της συνόδου κορυφής στην Τιαντζίν.
Ολα αυτά σε συνδυασμό με έναν σχεδόν ανοιχτό εμπορικό και οικονομικό ανταγωνισμό διαμορφώνουν ένα νέο τοπίο παγκόσμιας επισφάλειας που θέτει σε αμφισβήτηση όλα τα κεκτημένα της μεταπολεμικής παγκόσμιας τάξης και θέτουν σε εγρήγορση – σχεδόν πολεμική – όλες τις χώρες. Μια τέτοια πραγματικότητα ενώ έπρεπε να έχει ως παγκόσμιο ρυθμιστή τη Δύση και άρα τις ΗΠΑ με στόχο τη διεθνή ισορροπία και την υπεράσπιση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, έχει ως «ταραχοποιό» τις επιλογές του προέδρου Τραμπ και ως υποδοχέα δυνάμεις όπως η Ρωσία, η Κίνα ή ακόμη και η Τουρκία. Μια άλλη συνθήκη απαιτείται.
