Προσωπικά, ουδόλως με ενδιαφέρει αν οι Πατρινοί θέλουν δήμαρχο κομμουνιστή, βασιλόφρονα ή βουδιστή χορτοφάγο. Δικά τους τα γένια, δικά τους και τα χτένια.
Αντιθέτως, με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν ο οιοσδήποτε κομμουνιστής, βασιλόφρων ή βουδιστής χορτοφάγος δήμαρχος ζητεί από τους δημότες του να μην ακολουθούν τις οδηγίες της Πολιτικής Προστασίας. Δηλαδή, το 112.
Και να υπονοεί επιπλέον ότι οι οδηγίες αυτές δεν δίνονται για προφανείς λόγους ασφάλειας αλλά για να μην έχει η κυβέρνηση νεκρούς.
Σε έναν κανονικό κόσμο δεν ξέρω αν θα υπήρχε ποτέ τέτοιος δήμαρχος. Ελπίζω πως αυτονόητα όλοι θα έκοβαν το κέρατό τους να μην έχουμε νεκρούς.
Διότι η προστασία της ζωής δεν είναι πρόσχημα, ούτε πολιτική επιλογή. Είναι απόλυτη προτεραιότητα.
Και συνεπώς ένας τέτοιος δήμαρχος είναι επικίνδυνος άνθρωπος, ό,τι κι αν φρονεί, όπου κι αν εκλέγεται, όποιο κόμμα κι αν ψηφίζει.
Από την άλλη, μου είναι δύσκολο να δεχτώ πως ακόμη κι ένας κομμουνιστής δήμαρχος εύχεται να έχουμε νεκρούς για να κουνήσει το δάχτυλο. Κι ο Φαραντούρης του ΣΥΡΙΖΑ είπε διάφορα αλαμπουρνέζικα για το θέμα, αλλά απέφυγε να ζητήσει ανυπακοή στην Πολιτική Προστασία.
Ακόμη περισσότερο που η Ελλάδα πρέπει να είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως όπου έχουν άποψη για τις πυρκαγιές άνθρωποι που δεν έχουν σβήσει ποτέ ούτε το μάτι της κουζίνας τους.
Ακούω κάποιους να λένε: μα τι περιμένεις από έναν κομμουνιστή;
Λάθος. Ο Φαμπιέν Ρουσέλ πέρασε το καλοκαίρι χωρίς να ανεμίζει τη σημαία της Παλαιστίνης και χωρίς να κυνηγάει ισραηλινούς τουρίστες.
Δεν κούνησε το δάχτυλο για τις φωτιές στη Νότια Γαλλία που έκαψαν χιλιάδες στρέμματα. Υποθέτω πως θεώρησε ότι οι αρμόδιοι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τις αντιμετωπίσουν και δεν χρειάζονταν τις υποδείξεις του.
Χάρηκε όμως με την ψυχή του τον Ποδηλατικό Γύρο της Γαλλίας, χειροκρότησε στις ειδικές διαδρομές και τα ήπιε σε πανηγύρια στις πλατείες των χωριών.
Του την έπεσαν κάτι φεμινίστριες κι ακτιβίστριες βουλευτίνες της (ακρο)Αριστεράς, ότι δήθεν αυτά είναι σεξιστική υποκουλτούρα, ανδροκρατικά πρότυπα και καθόλου βετζετέριαν.
«Προέρχομαι από μια λαϊκή Γαλλία, γλεντζέδικη, απέναντι στους ορθόφρονες που μας λένε τι πρέπει να τρώμε, πώς να γλεντάμε και πότε, κάπου όπα!», απάντησε ο Ρουσέλ.
Μίλησε δηλαδή για εκείνους «που αγαπούν τη Γαλλία του Γύρου, των λαϊκών χορών, των αλλαντικών και των καρό τραπεζομάντιλων» (συνέντευξη «Le Nouvel Obs», 31/7).
Και που δεν ζουν μονίμως με ένα δάχτυλο που κουνιέται.
Παρεμπιπτόντως. Ο Φαμπιέν Ρουσέλ είναι ο γραμματέας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
