Η λέξη «ανερχόμενη» δεν χρησιμοποιείται συχνά για καλλιτέχνες οι οποίοι διανύουν την όγδοη δεκαετία της ζωής τους.
Στα 82 της χρόνια, η Κριστίν Θιν δεν βρίσκει κανέναν λόγο να της αρνηθεί κάποιος τον τίτλο. «Δεν ήμουν εδώ πριν», δηλώνει στην «Γκάρντιαν». «Δεν ήμουν σόλο περφόρμερ». Τώρα, όμως, ετοιμάζεται να ανεβάσει την παράστασή της «These Mechanisms» στο φεστιβάλ Fringe του Εδιμβούργου για τρεις εβδομάδες – ως δημιουργός, ερμηνεύτρια και, τελικά, ως η πρωταγωνίστρια της δικής της ιστορίας.
Στην παράσταση η Κριστίν Θιν κινείται ανάμεσα σε σανίδες, σκαλωσιές και κουβάδες με νερό – αντικείμενα που, όπως σχολιάζει η ίδια, «δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιώ». Μετακινεί ξύλα οικοδομής, αλλάζει το σχήμα των σκαλωσιών, κουβαλά νερό. Οι κινήσεις της συνδέονται με μνήμες και εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής. Πάντα την ενδιέρεραν το σώμα και η κίνηση όχι με τη ματιά του αθλητή, αλλά με την ευαισθησία εκείνου που προσπαθεί να κατανοήσει τη μηχανική τους. Αλλωστε τη δεκαετία του ’60 είχε εκπαιδευτεί ως φυσικοθεραπεύτρια. «Ακόμα αγαπώ το πώς κινείται το σώμα», λέει. «Το πώς μπορείς να νιώσεις την ένταση σε έναν μυ, να δεις ποιες αρθρώσεις επηρεάζονται, να βοηθήσεις κάποιον να αισθανθεί καλύτερα με μια απλή άσκηση».
Νέο κεφάλαιο
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 και έπειτα από ένα διαζύγιο η Θιν άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο. Μεγάλωνε τους δύο έφηβους γιους της, αλλά δίδαξε κίνηση, μουσική, ανατομία και μασάζ. Η ανησυχία της συνεχίστηκε να τρέφεται – όταν στα 68 της είδε ένα φυλλάδιο για δωρεάν μάθημα χορού στο Dance Base, αναρωτήθηκε: «Να το τολμήσω;». Παρότι είχε κωπηλατήσει σε ανοιχτή θάλασσα στα Lofoten της Νορβηγίας, ο χορός τής φάνηκε πιο τρομακτικός.
«Υπάρχουν στιγμές που μπορείς να χάσεις την αυτοπεποίθησή σου, να αναρωτιέσαι αν είσαι αρκετά καλή», εξηγεί. Ομως δοκίμασε. Και ερωτεύτηκε. «Ηταν υπέροχο! Κάποιος μου έδειχνε τι να κάνω, υπήρχε μουσική και μπορούσα να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο και να νιώσω τη χαρά της κίνησης να διαπερνά το σώμα μου».
Εκτοτε, συμμετέχει στην Prime – τη χορευτική ομάδα του Dance Base για άτομα άνω των 60 – και συνεργάστηκε με τον χορογράφο. Ελαβε υποστήριξη από σημαντικούς πολιτιστικούς φορείς και ένιωσε, όπως λέει, ότι «είναι σχεδόν σαν να έχω μια άλλη καριέρα».
Καθώς μεγάλωνε, είχε πάντα μέσα της την κίνηση και τη φύση. Από μικρή, η μητέρα της – επαγγελματίας μουσικός – την έπαιρνε με τις αδερφές της σε περιπάτους στην εξοχή. Της έμαθε να αγαπά την ύπαιθρο, να μαζεύει βατόμουρα, να νιώθει τον αέρα. «Μας το μετέδωσε», λέει συγκινημένη. Σήμερα, συνεχίζει να ρισκάρει, να εξερευνά, να μαθαίνει. «Είμαι κάποια που σπρώχνει τον εαυτό της. Που λέει “μπορώ να το κάνω αυτό;” και μετά εκπλήσσεται που τελικά “ναι, μπορώ”».
Κάθε πρωί κάνει διατάσεις, κρέμεται για λίγα λεπτά ώστε να παίρνει το βάρος του σώματός της και, φυσικά, χορεύει. «Πιθανόν να χορεύω πηγαίνοντας από το σαλόνι στην κουζίνα για να πάρω πιάτα», λέει γελώντας και στροβιλίζει τα χέρια στον αέρα. «Δεν είναι αυτό ο χορός; Αρκεί να αφήνεσαι και να τον εξερευνάς».
Το «These Mechanisms» δεν είναι μια καθαρά αυτοβιογραφική παράσταση, αλλά «διηγείται μια ιστορία επιμονής, χαράς και ρίσκου» – δηλαδή, την ίδια την ουσία της Κριστίν Θιν. «Θα μπορούσες να το κάνεις αυτό στα 20 σου, θα μπορούσες και στα 80 σου», λέει. «Εχει να κάνει με τα όρια του ανθρώπινου σώματος και την επιθυμία να κάνεις τα πράγματα να συμβούν».
Η παράσταση παρουσιάζεται έως τις 20 Αυγούστου στον χώρο DB3, στο πλαίσιο του προγράμματος του Dance Base για το φεστιβάλ Fringe, σε συνεργασία με το Assembly Festival.
