Ως ένα σημείο η χαλαρή ατμόσφαιρα που επικρατούσε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στο Ηρώδειο οφειλόταν στο ότι το κοινό της κλασικής μουσικής είχε μοιραστεί στα δύο. Πολλοί προτίμησαν την κάθοδο στην Επίδαυρο, οπότε οι κερκίδες του Ηρωδείου μπορούσαν να «αναπνεύσουν». Και μαζί τους οι πολλοί σε κάθε περίπτωση θεατές που κατέφθαναν με μεγάλες προσδοκίες για το ρεσιτάλ του 34χρονου πιανίστα Ντανιίλ Τρίφονοφ. Κατά την προσωπική αυτοψία μας, αποχώρησαν πλήρως «αποζημιωμένοι», έχοντας παρακολουθήσει έναν κορυφαίο ερμηνευτή της εποχής στην καλύτερη στιγμή των δυνάμεών του να αποδίδει έργα των Τσαϊκόφσκι (η «Σονάτα για πιάνο σε ντο δίεση ελάσσονα» αποδείχθηκε η καλύτερη εισαγωγή), Σοπέν (με την κορύφωση στο πέμπτο και έκτο βαλς λίγο πριν από το διάλειμμα) και Σάμιουελ Μπάρμπερ (το ξερό παίξιμο α λα τζαζ στη φούγκα από τη «Σονάτα σε μι ύφεση ελάσσονα» ξεσήκωσε το χειροκρότημα όλων). Για το τέλος η σουίτα κοντσέρτου από την «Ωραία κοιμωμένη», και πάλι του Τσαϊκόφσκι, στη διασκευή για πιάνο του Μιχαήλ Πλετνιόφ, επιβεβαίωσε ότι ένας σολίστας μπορεί να ξαναφωτίσει ένα έργο που μοιάζει οικείο ή για άλλους ξεχασμένο, αίσθηση την οποία είχε ήδη δημιουργήσει με το παίξιμο του Σοπέν. Τέσσερα ανκόρ τον κράτησαν στη σκηνή του Ηρωδείου μέχρι τις 23.20, οπότε το κοινό τού ανταπέδωσε τη θέρμη με την οποία ο ίδιος απέδωσε τα έργα του προγράμματος. Απολύτως δοσμένος στα μονοπάτια που είχε ανοίξει με τη βαθιά μελέτη του στους τρεις κορυφαίους συνθέτες.







