Δεν μας έλειψαν τα σκάνδαλα. Θα ήταν άδικο αν είχαμε παράπονο. Προτού το εκάστοτε τρέχον σκάνδαλο εξαντλήσει τη δυναμική του, σου σκάει το επόμενο και πάει λέγοντας με τον ρυθμό αυτόν. Καθώς μάλιστα αλλάζει το διεθνές περιβάλλον και πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα και οι πιέσεις από το εξωτερικό, καταλήγουμε να ζούμε σε μία κυλιόμενη κρίση, της οποίας οι εστίες μετακινούνται. Τώρα είναι τα Τέμπη και η κυβερνητική αδιαφορία, μετά είναι η ευρωτουρκική συνεργασία στον τομέα της άμυνας, στη συνέχεια τη σκυτάλη παίρνει ο ΟΠΕΚΕΠΕ με τα παλικάρια του (τον καπετάν Φραπέ, πρώτο και καλύτερο!), ακολουθεί το Μεταναστευτικό κ.ο.κ. Ανεξαρτήτως του πώς ανταποκρίνονται κάθε φορά η κυβέρνηση και το κράτος στην αλληλουχία των προκλήσεων, οι δοκιμασίες αυτές εκ των πραγμάτων φθείρουν κάθε κυβέρνηση. Παρ’ όλα αυτά, η πολιτική ισορροπία στο σύστημα παραμένει αδιατάρακτη. Οπως ήταν τα πράγματα πριν από τρία χρόνια, σε γενικές γραμμές, έτσι είναι και σήμερα. Βρισκόμαστε πάντα στο ίδιο σημείο, εκεί που ήμασταν πριν από δύο, τρία και τέσσερα χρόνια: Ζητείται αντίπαλος του Μητσοτάκη.
Οι τελευταίες τέσσερις λέξεις παραπάνω συμπυκνώνουν την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Αυτές θα έλεγα σε έναν ξένο φίλο, αν μου ζητούσε να του εξηγήσω, με τον συντομότερο κατά το δυνατόν τρόπο, πού βρίσκεται η πολιτική ζωή στην ομορφότερη χώρα του κόσμου, που κατοικείται από τον εξυπνότερο λαό του κόσμου. Αν υπήρχε σοβαρή αντιπολίτευση, αν υπήρχε δηλαδή αξιόπιστη εναλλακτική επιλογή για τους πολίτες, η φθορά της κυβέρνησης θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Οι δημοσκοπήσεις όμως καταγράφουν το κυβερνών κόμμα να προηγείται κατά 20 ολόκληρες μονάδες του επόμενου κόμματος. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός στην αγορά, σε αυτό οφείλεται η σταθερότητα των ισορροπιών. Είναι όπως αν, σε ένα πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, έχεις μία ομάδα να βρίσκεται δύο κατηγορίες πιο πάνω από όλες τις άλλες που συμμετέχουν. Θα είχε ενδιαφέρον ένα τέτοιο πρωτάθλημα;
Δεν μου κάνει εντύπωση, ωστόσο, ότι για πολλούς – για τους περισσότερους ενδεχομένως – η κατάσταση αυτή είναι αφόρητη. Καταλαβαίνω και εγώ ότι αυτό είναι κάτι ασυνήθιστο και δυνάμει νοσηρό, γιατί χωρίς ανταγωνισμό ατονεί κάθε κίνητρο για αυτοβελτίωση. Δεν είναι όμως κάτι αφύσικο, όπως λένε οι ασφυκτιώντες. Δεν μας επιβλήθηκε άνωθεν, θέλω να πω, ούτε με σκοτεινές μεθοδεύσεις. Προέκυψε με φυσικό τρόπο, εξαιτίας της συντριπτικής απαξίωσης που υπέστη η Αριστερά (και μάλιστα σε όλες τις διαθέσιμες εκδοχές της) την περίοδο 2009-2019, κατά την οποία καθοδηγούσε τις πολιτικές εξελίξεις. Εκτοτε, η αριστερή αντιπολίτευση ψάχνει τον Μεσσία, χωρίς να προσπαθεί να ανανεώσει τη ματιά της στον κόσμο και τις ιδέες της. Στα ίδια μένουν προσηλωμένοι πεισματικά και περιμένουν πότε η πραγματικότητα θα ταιριάξει με τις απόψεις τους. Χαρά στο κουράγιο τους…
Εχουν καταβληθεί φιλότιμες προσπάθειες για την εξεύρεση του Μεσσία, είναι αλήθεια, η πλέον αξιόλογη των οποίων ήταν εκείνη με τον Στέφανο Κασσελάκη, που μας χάρισε τη συναρπαστικότερη πολιτική κωμωδία των τελευταίων χρόνων. Δεν υπάρχει πρόσωπο στον ορίζοντα και ούτε υπάρχει τρόπος να το εφεύρει κανείς – καλώς ή κακώς το ΑΙ ακόμη δεν προχώρησε σε αυτό το επίπεδο. Κατέληξαν λοιπόν να προσπαθούν να παραγάγουν αντίπαλο μέσω της ανακύκλωσης: από τον Αλέξη Τσίπρα και τον Προκόπη Παυλόπουλο μέχρι τον Κώστα Καραμανλή τον Ακάματο και τον Αντώνη Σαμαρά. Αδειανές συσκευασίες προϊόντων, των οποίων το περιεχόμενο καταναλώθηκε – ορισμένες μάλιστα πολύ ταλαιπωρημένες από τον χρόνο. Ούτε από εκεί πρόκειται να προκύψει το αντίβαρο.
Η εκδοχή της ανατροπής του Μητσοτάκη εκ των έσω αποκλείεται σε κάθε περίπτωση. Δεν υπάρχει τίποτα που να μοιάζει με οργανωμένο αντίλογο στις επιλογές του, ακόμη και από εκείνους που δεν τον θέλουν. Μόνο αόριστες φιλοδοξίες υπάρχουν και ένα κλίμα δυσαρέσκειας, που εκδηλώνεται πλαγίως και υπούλως. Αστεία πράγματα, δηλαδή, να φαντάζεται κανείς ότι υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Αλλωστε, είναι φυσιολογικό σε ένα μεγάλο κόμμα να υπάρχουν επίδοξοι διάδοχοι και να προετοιμάζονται, χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα περισσότερο. Επομένως, τι; Επομένως, υπομονή! Υπάρχει κάτι άλλο; Τουλάχιστον είναι καλοκαίρι, διασκεδάζεται η κατάσταση…
