Nα λοιπόν που αποδεικνύεται ότι τα Τέμπη δεν ήταν το πιο δύσκολο θέμα που είχε να αντιμετωπίσει αυτόν τον καιρό η κυβέρνηση. Εκεί, οι παλινωδίες της αντιπολίτευσης της επέτρεψαν να βγει στην αντεπίθεση, έστω κι αν για τη, μάλλον εύκολη, περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου ο υπουργός Δικαιοσύνης είχε την ατυχή έμπνευση να ανασύρει μια εντελώς άσχετη υπόθεση προκειμένου να δείξει πόσο αδίστακτη είναι. Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, αντιθέτως, φαίνεται ότι έχει πολύ περισσότερο ζουμί απ’ ό,τι νομίζαμε. Κι εδώ τον έλεγχο δεν τον έχει αναλάβει μια κατακερματισμένη και εν πολλοίς ανεύθυνη αντιπολίτευση, αλλά η απολύτως οργανωμένη ευρωπαϊκή εισαγγελία.
Να λοιπόν που είχα άδικο όταν έγραφα χθες ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αντίπαλο. Εχει: το ευρωπαϊκό δίκαιο. Το διαπιστώσαμε στο παρελθόν με τις καταγγελίες, τις εκθέσεις και τα ψηφίσματα για τις επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών. Το διαπιστώνουμε και σήμερα με την απόφαση της ευρωπαϊκής εισαγγελίας (ΕΡΡΟ) να στείλει στη Βουλή δικογραφία για την πιθανή εμπλοκή δύο πρώην υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης, εκ των οποίων ο ένας είναι εν ενεργεία υπουργός, στην επιδότηση ευρωπαϊκών κονδυλίων μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η κυβέρνηση έχει να διαλέξει τώρα ανάμεσα σε τρεις δρόμους. Ο ένας είναι να αγνοήσει πλήρως την ΕΡΡΟ, καθώς εδώ είναι Βαλκάνια. Ο δεύτερος είναι να την καταγγείλει για επέμβαση στις εσωτερικές μας υποθέσεις, όπως έχει κάνει κι άλλες φορές. Ο τρίτος, να εξετάσει ποια είναι αυτά τα στοιχεία που υποδηλώνουν ενδεχόμενη ενοχή των πρώην υπουργών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Να λοιπόν που το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν περιορίζεται στο ποιος θα πληρώσει το (πρώτο) πρόστιμο των 415 εκατομμυρίων ευρώ, αν θα είναι δηλαδή αυτοί που έφαγαν τα λεφτά ή, όπως όλα δείχνουν, οι φορολογούμενοι. Η πτυχή αυτή είναι ομολογουμένως αρκετά στενάχωρη (για τους φορολογούμενους), ακόμη πιο στενάχωρη όμως είναι η πολιτική πτυχή του σκανδάλου (για τους εμπλεκόμενους πολιτικούς). Οι Data Journalists, για παράδειγμα, δημοσίευσαν πριν από είκοσι ημέρες ένα έγγραφο του ΟΠΕΚΕΠΕ με ημερομηνία 18/9/2019, που αφορούσε την «επικαιροποίηση της κατανομής των επιλέξιμων βοσκοτόπων» και έφερε την υπογραφή του τότε υπουργού Μάκη Βορίδη. Με το έγγραφο αυτό, κτηνοτρόφοι από την Κρήτη, τη Θεσσαλία ή τη Σαμοθράκη μπορούσαν να δηλώνουν βοσκοτόπια στην Κω, τη Ρόδο ή τη Δυτική Μακεδονία.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης, πάλι, φέρεται να ελέγχεται για εκτεταμένες παρανομίες στο παράρτημα του ΟΠΕΚΕΠΕ στην Κρήτη όταν ήταν εκείνος υπουργός. Αλλά στο σκάνδαλο δεν ενέχονται μόνο στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Η ευρωπαϊκή εισαγγελία λέγεται ότι εντόπισε τηλεφωνικές συνομιλίες μέσω των οποίων βουλευτές και άλλων κομμάτων «έστελναν» επιδοτήσεις σε αγρότες των περιφερειών τους.
Να λοιπόν που τις εθνικές μας παθογένειες τις αποκαλύπτει, συμβολικά ή ουσιαστικά, μια εισαγγελέας με ανατολικοευρωπαϊκή καταγωγή, η Ρουμάνα Λάουρα Κοβέσι. Το λες και εκδίκηση της Ιστορίας.
