Η Ιστορία γράφεται από αυτούς που κυριαρχούν στις ιδέες και τον πολιτισμό. Ετσι γίνεται πάντα, δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά και στην Ελλάδα. Το έχει υποστηρίξει εξάλλου κι ένα από τα ιερά πρόσωπα της παγκόσμιας Αριστεράς, ο Αντόνιο Γκράμσι. Δεν είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε σε γεγονότα και εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στη χώρα μας. Κάθε γεγονός μνήμης που οργανώνεται για τη μνημόνευση συγκρούσεων που έγιναν στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, εφόσον προέρχεται απο την πλευρά υποστηρικτών της αστικής δημοκρατίας, καταγγέλλεται σαν «γιορτή μίσους». Αν όμως οργανώνεται από τον λεγόμενο «προοδευτικό» (για τι πράγμα ακριβώς δεν είναι γνωστό) χώρο, λογίζεται σαν «εκδήλωση μνήμης». Το ίδιο πράγμα συμβαίνει για δεκάδες άλλα γεγονότα. Η αναφορά στη δολοφονία Φύσσα ή στον Γρηγόρη Λαμπράκη προκαλεί ρίγη συγκίνησης και καλεί σε ενεργή λαϊκή συμπαράσταση. Κάθε σχόλιο όμως για τους νεκρούς της Μαρφίν ή για την εγκληματική εκτέλεση του Παύλου Μπακογιάννη θεωρείται προσπάθεια αμαύρωσης του φιλολαϊκού προφίλ της Αριστεράς!

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή