Η μία πλευρά, η κυβερνητική, πασχίζει να μιλήσει στη γλώσσα τους. «Πρέπει να τους ακούμε περισσότερο» παραδέχεται και συνεχώς προσπαθεί να ρίχνει γέφυρες – με στοχευμένα «pass» (οικονομικές ενισχύσεις), μόνιμα μέτρα (όπως η «επιδότηση» ενοικίου), έμφαση σε ό,τι τους ενδιαφέρει περισσότερο (κοινωνικά θέματα, εργασία, μισθοί κ.λπ.), υπερδραστηριότητα στα Μέσα που τους αρέσουν (στο TikTok, π.χ.) και με τον τρόπο που τους αρέσει. Η άλλη πλευρά, η νεολαία, δεν πείθεται, κρίνει αυστηρά, απορρίπτει εύκολα, επιλέγει την αποστασιοποίηση πολιτικά και εκλογικά έως την αδιαφορία. Για την κυβέρνηση οι εικοσάρηδες είναι το πιο δύσκολο ακροατήριο. Για πολιτικούς αναλυτές και δημοσκόπους είναι το κοινό με τη μεγαλύτερη συμβολική σημασία, παρότι η εκλογική βαρύτητά του δεν είναι αντίστοιχου μεγέθους, διότι αφενός υστερεί ποσοτικά στο εκλογικό σώμα, αφετέρου έχει τη μικρότερη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία. Οι αναλύσεις μετρήσεων στο Μέγαρο Μαξίμου επιβεβαιώνουν τη μαύρη τρύπα – μια κατάρρευση της ΝΔ στις ηλικίες 17-24 ετών, αλλά και προβλήματα στους τριαντάρηδες. Για την προσέλκυση αυτών των ηλικιακών ομάδων, οι οποίες εμφανίζουν δημοσκοπικά απορριπτική στάση απέναντι σε χειρισμούς της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού γίνονται πλέον σκέψεις για πιο προωθημένες κινήσεις. Στη στρατηγική του Κυριάκου Μητσοτάκη εντάσσονται δύο νέες λέξεις – «συμμετοχή» και «αλληλεγγύη». Στο πλαίσιο αυτό ωριμάζουν δύο σκέψεις για παρεμβάσεις που έχουν διαφορετικό περιεχόμενο και αλλιώτικες προϋποθέσεις υλοποίησης, αλλά κοινό στόχο να λειτουργήσουν ως θετικό μήνυμα προς την απαιτητική δεξαμενή της νεολαίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή