Η μία Ελλάδα είναι γυναίκα, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Μια γυναίκα στη δυναμική ηλικία της, όμορφη, περιποιημένη, προσεγμένη. Και μητέρα. Θα μπορούσε να κάνει καριέρα στην τηλεόραση, να είναι «τρόφιμος» του «Big Brother», να είναι ινφλουένσερ και, έναντι υψηλής αμοιβής, να χτυπάει τα νυχάκια της σε συσκευασίες καλλυντικών και λοιπών προϊόντων. Η Γεωργία Τύρου όμως, διότι περί αυτής πρόκειται, βρέθηκε στην τραχιά πλευρά του μεροκάματου. Βιοπαλαίστρια, διότι πάλη με τη ζωή είναι να κουμαντάρεις ένα κυλικείο στην Πολυτεχνειούπολη – δεν φαντάζομαι ότι υπάρχουν πολλοί που θεωρούν μια τέτοια δουλειά επιλογή πολυτέλειας. Δύσκολα ωράρια, αγορανομίες, μεγάλη γκάμα προμηθευτών, πολλή προσωπική δουλειά και συνεχής «αξιολόγηση» από τους πελάτες. Που, λόγω σημείου, θα είναι νέοι, με πολλά άγχη, πολλά νεύρα και λίγα λεφτά – δεν είναι το ίδιο με το να έχει κοκτέιλ μπαρ στο Κολωνάκι. Δεν είναι το ίδιο και από πλευράς εισπράξεων – πόσο να χρεώσεις στους φοιτητές το τοστ ή το φραπέ, άντε το φρέντο;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
