Με τον Γιώργο Χαρωνίτη είχα μια σύντομη πρώτη γνωριμία μετά το κοντσέρτο του πιανίστα, αυτοσχεδιαστή Cecil Taylor στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας ένα σαββατόβραδο, κατακαλόκαιρο του 1989 στο Αρχαίο Ωδείο. Ηταν το τέταρτο φεστιβάλ σε καλλιτεχνική διεύθυνση Θάνου Μικρούτσικου. Ο Χαρωνίτης συνεργαζόταν ως ειδήμων της τζαζ γράφοντας κείμενα στα προγράμματα. Παρότι Κρητικός, αγαπούσε πολύ την Πάτρα αφού εκεί πέρασε τα φοιτητικά του χρόνια σπουδάζοντας από το 1973 (χρονιά σημαδιακή στην ελληνική ιστορία) στο Πολυτεχνείο Πατρών ηλεκτρολόγος μηχανικός. Εκεί άρχισε να αγαπά την τζαζ. Λίγα χρόνια αργότερα άρχισε να γράφει για αυτήν. Πριν από το 1989 μαζί με τον Αργύρη Ζήλο ήδη τον παρακολουθούσα ανελλιπώς αγοράζοντας κάθε μήνα τον «Ηχο», προσπερνώντας τις πρώτες σελίδες των στερεοφωνικών και φτάνοντας απευθείας στο ψητό, στις δισκοκριτικές. Στην αρχή έγραφε στη στήλη «jazz», αργότερα είχε τη δική του «Προφάσεις». Χαρωνίτης και Ζήλος με συντρόφευαν και στο ραδιόφωνο τη χρυσή εποχή του 902 Αριστερά στα fm.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
