Η τελευταία φορά που συγκινήθηκα με μια ολοκληρωμένη αφήγηση ήταν με τους Γαιοκτήμονες του Παλιού Κόσμου του Νικολάι Γκόγκολ, ένα διήγημα που μπορώ να πω πως με έλιωσε. Είναι διασκευή του μύθου του Φιλήμονος και της Βαύκιδος στη Μικρά Ρωσία, στις αρχές του 19ου αιώνα. Ο Γκόγκολ γενικώς, πάντα με κάνει να νοσταλγώ εποχές που δεν έζησα ποτέ: βέβαια, δεν έχω βιώσει καμία εποχή για την οποία γράφω. Μου θύμισε, πάντως, τον παππού και τη γιαγιά μου και τα ατελείωτα καλοκαίρια στας Σέρρας, και με συγκίνησε πολύ.


Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ