Τα παιδιά μας είναι παρατημένα στη μοίρα τους, καθώς διαπαιδαγωγούνται κυρίως από την επαφή τους με τα ΜΚΔ και την απρόσκοπτη πρόσβαση στο Διαδίκτυο εξ απαλών ονύχων. Παράλληλα, κοινωνικοποιούνται σε σχολεία με αδιάφορους για τα μαθήματα και για τον διπλανό τους εγωπαθείς συμμαθητές και με δικαίως φοβισμένους δασκάλους και καθηγητές, οι οποίοι δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει, λόγω μιας παχύρρευστης επικράτειας δικαιωματισμού, βίας και προστατευτισμού των παιδιών. Φορτωμένα με Α στο Δημοτικό, διέρχονται αβρόχοις ποσίν την επόμενη βαθμίδα χωρίς μόχθο, όπως ακριβώς μεγαλώνουν στο σπίτι τους, επειδή τους προσφέρονται τα πάντα άνευ δικής τους συμμετοχής στην οικογενειακή ομάδα. «Μαμά, πεινάω», «φέρε νερό», «θέλω μήλο» και ζητάνε να τους καθαρίσεις την… μπανάνα. Είναι πολύ δύσκολο να είσαι γονέας και δάσκαλος· δεν υπάρχει συνταγή και η ευθύνη είναι τεράστια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή