Τόσα χρόνια, τόσες δεκαετίες, πώς δουλεύει ο υπερσιβηρικός (από το 1891), πώς τσουλούσε το Οριαν Εξπρές (από το 1883), σε τεράστιες, αδιανόητες διαδρομές, και δεν είχαμε τρενοβλάβειες και σιδηροδρομικές τραγωδίες; Ακόμα και τα δικά μας τρένα, οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ), από το 1920, πώς ταξίδευαν με ασφάλεια χωρίς ηλεκτρονικά φωτοκύτταρα; Χωρίς τηλεματική, κομπιούτερς και αυτοματοποιημένα συστήματα αυτοπροστασίας; Πώς γινότανε κι ένας απλός σταθμάρχης, ένας μηχανοδηγός κι ένας κλειδούχος να τα καταφέρνουν ώστε οι αμαξοστοιχίες να μην αγκαλιάζονται πλαγιομετωπικά, τόσες δεκαετίες; Μήπως έκαναν μαγικά;
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
