Yπάρχει μια λέξη – κλειδί στο πολιτικό λεξιλόγιο όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά όλων των φιλελεύθερων δημοκρατιών: «εμπιστοσύνη». Αυτή η λέξη είναι το κριτήριο με βάση το οποίο ψηφίζεται μια κυβέρνηση κι ένας ηγέτης, αλλά και η προϋπόθεση για τη σταθερότητα μιας κοινωνίας. Οταν υπάρχει, οι κρίσεις με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ξεπερνιούνται ή έστω εκτονώνονται. Οταν λείπει, είναι πολύ πιο εύκολο να πολλαπλασιάζονται οι εντάσεις και να οδηγούν σε συγκρούσεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε κτίσει το πολιτικό του κεφάλαιο στη βάση σχέσεων εμπιστοσύνης όχι μόνο με τους ψηφοφόρους του, αλλά και με ένα ευρύτερο μέρος της κοινής γνώμης που μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπολογιζόταν στο 60% του συνόλου. Αυτή ήταν η δεξαμενή από την οποία αντλούσε την πολιτική του νομιμοποίηση. Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης των πολιτών προς την κυβέρνηση, ως αποτέλεσμα των χειρισμών της σε μεγάλες κρίσεις όπως οι υποκλοπές ή τα Τέμπη, έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση αυτής της δεξαμενής σε ένα ποσοστό γύρω στο 40%.
Η κυβέρνηση είναι τυχερή γιατί στην αντιπολίτευση, είτε τη δεξιά είτε την αριστερή, δεν υπάρχει ένας ηγέτης που να μπορεί να πείσει ότι είναι ικανός να πάρει το τιμόνι. Εκμεταλλεύεται επίσης το γεγονός ότι οι πολίτες θυμούνται το παρελθόν ορισμένων κομμάτων και ορισμένων πολιτικών και δεν είναι διατεθειμένοι να ξαναμπλέξουν σε περιπέτειες. Το να ασκείς όμως την εξουσία με το επιχείρημα ότι οι άλλοι είναι χειρότεροι δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι εσύ είσαι καλός. Και το να θυμίζεις πόσο αποτυχημένη ήταν η διακυβέρνηση της χώρας από άλλα κόμματα οδηγεί στην άνοδο του αντισυστημισμού και του μηδενισμού. Ο Πρωθυπουργός εμφανίζεται ικανοποιημένος επειδή η ψαλίδα με την αντιπολίτευση παραμένει μεγάλη και ο ίδιος εξακολουθεί να είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός. Θα έπρεπε όμως να ανησυχεί για την ισχυροποίηση του «Κανενός».
Ολο και περισσότερα κυβερνητικά στελέχη ομολογούν ότι μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, με πρώτους τους νέους, δεν τους «ακούν» πια. Αν ο Πρωθυπουργός δεν αναλάβει πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση αυτών των διαύλων επικοινωνίας, περιμένουν δύσκολες μέρες όχι μόνο το κόμμα του, αλλά και τη χώρα.
