Τον τελευταίο καιρό μας ενώνουν περιστατικά που προκαλούν θλίψη. Eνα από αυτά, το πιο πρόσφατο, ο άγριος ξυλοδαρμός του τρίχρονου Αγγελου (1). Με σημάδια από σβησμένα τσιγάρα πάνω του που χρονολογούνται από παλιά. Μήπως οι ξυλοδαρμοί είναι πια τόσο συνηθισμένοι στην ελληνική κοινωνία που ελάχιστοι αντιδρούν; Μήπως μια αίσθηση αποσύνδεσης από την κοινότητα επιτρέπει ακραίες συμπεριφορές να θεριεύουν; Μια κοινωνία και ένα κράτος που δεν προστατεύει τα παιδιά του τι μέλλον μπορεί να έχει;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή