Σύμφωνα με τη λογική ερμηνεία της κασσελακικής τακτικής, ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται στη Νέα Αριστερά όχι μόνο για να διαφυλάξει την αριστερή του ψυχή αλλά και για να σώσει οτιδήποτε από τα ποσοστά του αν σώζεται. Οι νεοαριστεροί, πάλι, ποντάρουν κυρίως στο δεύτερο συνθετικό του ονόματός τους για να πετύχουν μια αξιόλογη επίδοση στην ευρωκάλπη. Ωστόσο, με τέτοια ρητορική και ο μεν και οι δε αποτυγχάνουν στην προσέλκυση νέων εκλογικών ακροατηρίων. Στο τελευταίο γκάλοπ της Metron Analysis, τον Νοέμβριο, τα όρια της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 33%. Εκείνοι που δήλωσαν ότι θα μπορούσαν να τον ψηφίσουν μειώθηκαν κατά 4% από τον Σεπτέμβριο. Στον ίδιο δείκτη η ΝΔ (που γράφει 51%) κέρδισε μία μονάδα το περασμένο δίμηνο και το ΠΑΣΟΚ (που βρίσκεται στο 50%) πέντε. Για να το πούμε διαφορετικά: θα καταφέρουν να ενισχύσουν τη δύναμή τους τα κόμματα που θα κατορθώσουν να ακουστούν αξιόπιστα στα αφτιά ψηφοφόρων χωρίς παραταξιακές ταυτίσεις – τα κόμματα που συνυπολογίζουν τη δεξαμενή του Κέντρου σε κάθε δημόσια τοποθέτηση των εκπροσώπων τους. Η πολυδιάσπαση της αντιπολίτευσης δεν είναι η ασθένεια, λοιπόν. Είναι το σύμπτωμα μιας νόσου που έχουν διαγνώσει λάθος όποιοι υποφέρουν από αυτήν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή