Οχι πολύ παλιά, λίγο πριν και λίγο μετά τη διπλή εθνική αναμέτρηση, οι παροικούντες το πολιτικό σύστημα στοιχημάτιζαν ότι οι αυτοδιοικητικές κάλπες θα είναι η ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ να βρεθεί στο επίκεντρο. Δεν το έλεγαν επειδή άκουγαν τα συνθήματα ή τα επιχειρήματα των στελεχών του. Το πίστευαν γιατί ακόμη και στα χρόνια που έχει γίνει μια μικρομεσαία δύναμη, ο κομματικός μηχανισμός του δεν έπαψε να λειτουργεί με τις προδιαγραφές ενός κόμματος εξουσίας – σε αντίθεση με τον αντίπαλο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ούτε την περίοδο της κυβερνώσας Αριστεράς δεν κατόρθωσε να τον ενισχύσει. Οι δεσμοί των κεντροαριστερών με τις τοπικές κοινωνίες και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις διαφόρων επαγγελματικών κατηγοριών δεν διερράγησαν. Ο δε νυν πρόεδρός του αναγνωρίζεται από υποστηρικτές και άσπονδους εσωκομματικούς φίλους ως ιδιαίτερα ικανός στο περίφημο «networking». Κι όμως, σήμερα, τρεις μέρες πριν από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, πολλοί αναρωτιούνται «πού είναι το ΠΑΣΟΚ;». Στην τελευταία του συνέντευξη Τύπου, ο αρχηγός έθεσε ως ορόσημο για την επιστροφή του κόμματος τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Τότε πρέπει να επανέλθει δημοσκοπικά στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπονόησε.