Κερδίζοντας τις τελευταίες εκλογές με 41%, με εξουδετερωμένο και υπό διάλυση τον ΣΥΡΙΖΑ, με ένα ωχρό ΠΑΣΟΚ και τη λούμπεν Ακροδεξιά πολυδιασπασμένη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού – και στο κόμμα του και στην κοινωνία. Πώς μετέφρασε την κυριαρχία του; Ξαναμοιράζοντας μηχανιστικά τα υπουργεία στο ίδιο πάνω-κάτω πολιτικό προσωπικό. Κάπως έτσι, πολύ γρήγορα, του προέκυψαν τα προβλήματα Μηταράκης, Κικίλιας, Βαρβιτσιώτης. Παρέδωσε επίσης την αυτοδιοίκηση της Πελοποννήσου στον Αντώνη Σαμαρά. Εκεί να δει τι τον περιμένει. Κατανοώ έναν πολιτικό να θέλει το κεφάλι του ήσυχο, γι’ αυτό ξεκινά μοιράζοντας κομματική εξουσία σε βαρόνους και βαρονίσκους του κόμματος ή χρυσώνοντας το χάπι σε πρόσωπα που απέτυχαν στα υπουργεία τα οποία κατείχαν. Σύμφωνοι, δεν έκανε υπουργούς σαν τον Χαϊκάλη, τη Νοτοπούλου ή τον Τέρενς Κουίκ, αλλά αυτό φτάνει; Λόγω των επιλογών του, η χώρα δεν διαθέτει το μεταρρυθμιστικό σχήμα για το οποίο εκλέχτηκε και το οποίο έχει ανάγκη ο τόπος. Εχει απλώς μια κυβέρνηση που του κάθεται σούζα και ένα κόμμα ευχαριστημένο. Δεν φτάνει. Η κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει πολιτικά άτολμη ηγεσία, ελπίζω ότι ο Πρωθυπουργός το κατάλαβε τις τελευταίες εβδομάδες. Κι ελπίζω ότι συνεχίζει να επιθυμεί η παρουσία του στην πρωθυπουργία να συνδυαστεί με την οικοδόμηση μιας ευρωπαϊκής Ελλάδας. Αν ναι, έχει χρόνο για να διορθώσει σοβαρά λάθη.

Τελευταία Νέα