Η δική μου αλήθεια

Γεια σας, είμαι ο Giorgos και έχω κάτι να σας πω. Γεννήθηκα στην Κράψη Ιωαννίνων, σε μια χώρα με κληρονόμους πρωθυπουργούς, από αυτοδημιούργητους γονείς. Ο πατέρας μου φύλαγε πρόβατα, πριν έρθει στην Αθήνα στη μετεμφυλιακή δεκαετία του ’50 να διεκδικήσει για εκείνον, τη μητέρα μου και εμάς τα παιδιά τους, μια καλύτερη ζωή. Μας σπούδασε με μύριους κόπους στο πεζοδρόμιο, ασκώντας το επάγγελμα του «κουλουρά». Εφυγε από τη ζωή, πριν από δύο χρόνια, πλήρης ημερών και με τη βεβαιότητα ότι τα κατάφερε, μέσα από χίλιες αντιξοότητες που είχε να αντιμετωπίσει. Περπάτησε με το κεφάλι ψηλά, δεν έσκυψε ποτέ και για τίποτε, και με δίδαξε εντιμότητα, ήθος, ευγένεια, συναισθήματα, αξιοπρέπεια, λογική, ευπρέπεια. Μου έδωσε «ευχή και κατάρα» να αγωνίζομαι για το δίκιο, να υπερασπίζομαι την αλήθεια, να παλεύω για έναν κόσμο με λιγότερη αδικία. Εκείνος τη βίωσε πολλές φορές, και τις περισσότερες κατάφερε να σταθεί όρθιος. Με «όρκισε» να μην το βάζω κάτω, ακόμη και μπροστά σε πιο ισχυρούς από μένα. Και δεν το έβαλα. Ποτέ. Οσο κι αν το προσπάθησαν πολλοί και διάφοροι. Και με διάφορους «τρόπους».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή