Μεταξύ εκείνων που θεωρούνται νεκροί μαζί με τον ηγέτη της Wagner, Γεβγκένι Πριγκόζιν, στο αεροπορικό δυστύχημα κοντά στη Μόσχα ήταν ο Ντμίτρι Ούτκιν, ο οποίος συχνά περιγράφεται ως ο ιδρυτής ή συνιδρυτής της ομάδας μισθοφόρων, αν και ο ακριβής ρόλος του αμφισβητήθηκε.
Το δικό του στρατιωτικό παρατσούκλι ήταν «Βάγκνερ». Ο ερευνητικός ιστότοπος Bellingcat έγραψε το 2020 ότι ο Ούτκιν είχε «μια εμμονή με την ιστορία του Γ’ Ράιχ», ενώ μια άλλη πρόσφατη αναφορά περιέγραψε ότι είχε πάνω του «πολλά ναζιστικά τατουάζ, όπως σβάστικα, ναζιστικό αετό και κεραυνούς των SS».
Σύμφωνα με τον επίσημο κατάλογο επιβατών που δημοσίευσε η Rosaviatsia, η ρωσική αεροπορική αρχή, πολλά άλλα ανώτερα μέλη της Wagner επέβαιναν στο αεροπλάνο που συνετρίβη. Ανάμεσά τους ήταν ο Βαλέρι Τσεκαλόφ, παλιός σύμμαχος του Πριγκόζιν, ο οποίος πιστεύεται ότι ήταν επικεφαλής της επιχειρηματικής του αυτοκρατορίας, καθώς και βετεράνοι διοικητές της Wagner, όπως ο Γεβγκένι Μακαριάν που είχε πάρει μέρος στη ρωσική επέμβαση στη Συρία.
Εκείνοι που έμειναν πίσω
Τι θα γίνει όμως με εκείνους που έμειναν πίσω, τους μαχητές της Wagner, τα λεγόμενα ορφανά του «Πριγκόζιν»;
Σύμφωνα με πρόσφατες αναφορές, εκατοντάδες εξ αυτών που είχαν εξοριστεί σε βάσεις στη Λευκορωσία άρχισαν να εγκαταλείπουν τη χώρα, δυσαρεστημένοι με τις χαμηλότερες αμοιβές. Οι περισσότεροι σκοπεύουν να πάνε στη Δυτική Αφρική. Θα μπορέσουν να συνεχίσουν εκεί τη δραστηριότητα που είχε αναπτύξει η Wagner;
Μεγάλο μέρος της αφρικανικής αυτοκρατορίας της Wagner, συνδυάζοντας επιχειρήσεις παραπληροφόρησης, θολά εμπορικά συμφέροντα και μισθοφορική εργασία, βασίστηκε στις αδίστακτες διασυνδέσεις που είχαν σφυρηλατήσει ο Πριγκόζιν και οι στενοί του συνεργάτες όλα αυτά τα χρόνια.
Υπήρχαν υποψίες, για παράδειγμα, ότι η Wagner πήγε να βοηθήσει τη στρατιωτική χούντα στο Μάλι, μια κίνηση που συνέβαλε στην απόφαση της Γαλλίας να τερματίσει μια σχεδόν δεκαετή στρατιωτική επιχείρηση εκεί. Αλλωστε ο Πριγκόζιν πρόσφατα ανακοίνωσε τη στήριξή του και στους πραξικοπηματίες στον Νίγηρα.
Το Κρεμλίνο μπορεί να φλερτάρει πιο άμεσα τους στρατιωτικούς ηγέτες των χωρών στο Σαχέλ, αλλά ο Πριγκόζιν είχε αναπτύξει επιμελώς προσωπικές σχέσεις με πολέμαρχους, πραξικοπηματίες και διεφθαρμένους πολιτικούς και επιχειρηματίες.
Οπως λέει ο στρατιωτικός αναλυτής Σον Μπελ, χωρίς τον Πριγκόζιν η Wagner δεν είναι τίποτα. «Σίγουρα είναι το τέλος της, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζαμε».
