Το θεατό και το αθέατο

Στέκεται ολόρθος, τεντωμένος σαν τόξο, με τους μυς του σφιγμένους κι ανάγλυφους, το δεξί του πόδι μισό βήμα πίσω και τη δεξιά του γροθιά στο μέτωπό του, λίγο πιο πάνω από τα μάτια του. Δεν αποπνέει κανενός είδους γαλήνη: βρίσκεται στην ένταση του αιώνιου «ιστάμενου τώρα» (nunc stans), της ακίνητης αιωνιότητας της λατρείας. Γιατί η χειρονομία του αυτή, ο μινωικός χαιρετισμός του, δηλώνει πως προστατεύει το βλέμμα του από το ασύμμετρο φως της θεότητας που εμφανίζεται τώρα μπροστά του.