«Η έμπνευση δεν μπαίνει σε “κουτάκια”»

Ποια είναι η σχέση σας ως ερμηνευτή και μελετητή με τον Βέρντι και το «Ρέκβιεμ»;

Στενή και εντατική, πολύ πριν παρθεί ακόμα η απόφαση ενασχόλησης με το λυρικό τραγούδι. Ο πατέρας μου, άνθρωπος με ιδιαίτερα μεγάλη αγάπη για την όπερα, με «μύησε» στον κόσμο της από πολύ νεαρή ηλικία, με αποτέλεσμα να γίνω τακτικός θαμώνας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Μεγαλώνοντας στην Ελλάδα, η μερίδα του λέοντος όσον αφορά το ρεπερτόριο της ΕΛΣ ήταν ιταλόφωνες όπερες με επίκεντρο τις όπερες του Βέρντι και του Πουτσίνι. Το συγκεκριμένο έργο είναι δεδομένα αυτό στο οποίο έχουν καταγραφεί οι περισσότερες ώρες ακρόασης. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η ιδιότητά μου ως πωλητή δισκοπωλείου κλασικής μουσικής, οπότε ήταν εύκολο να έχω πρόσβαση σε πολύ μεγάλο αριθμό εκτελέσεων. Η μελέτη στο έργο του συνθέτη δεν ξεκίνησε νωρίς κατά την περίοδο των σπουδών μου. Το απαιτούμενο επίπεδο είναι υψηλό, όμως, αφότου έγινε η αρχή, ήταν το κέντρο για την ανάπτυξη και την εξέλιξή μου. Πιστεύω πως αυτό, σε έναν βαθμό, ισχύει για σημαντική μερίδα λυρικών τραγουδιστών. Το δε «Ρέκβιεμ» ήταν το πρώτο έργο που μελέτησα στην ολότητά του.