Κάποιοι, κάπου, κάποτε έφτασαν τον Παναθηναϊκό στον τελικό

Είναι κάπως διαφορετική η φετινή επέτειος του Γουέμπλεϊ για τον Παναθηναϊκό. Διαφορετική σε σχέση με τα τελευταία χρόνια. Οι Πράσινοι επιστρέφουν ύστερα από πολλά χρόνια στα προκριματικά του Champions League και μπορεί να είναι πολύ δύσκολος ο δρόμος για να φτάσει έως τους ομίλους, πλην όμως και μόνο που θα μπει στην κλήρωση των... αστεριών και θα παίξει τις ζαριές του φέρνει θύμησες του ένδοξου ευρωπαϊκού παρελθόντος της ομάδας. Και μέσα σε αυτό το παρελθόν υπάρχει - στην κορυφή της πυραμίδας - φυσικά το Γουέμπλεϊ. Και ο τελικός του 1971.

Συμπληρώνονται 52 χρόνια από τότε, παραμένει ως το μεγαλύτερο επίτευγμα, από συλλογικής άποψης, ελληνικής ομάδας στα γήπεδα της Ευρώπης και σίγουρα κάτι που τούτη τη στιγμή μονάχα μπορούμε να ονειρευτούμε στην Ελλάδα. Είναι και θα είναι για πάντα η 2α Ιουνίου μια μέρα γιορτής για όλον τον οργανισμό του Παναθηναϊκού. Σαν μια δεύτερη μέρα ίδρυσης του συλλόγου, σχεδόν ισάξια με την 3η Φεβρουαρίου 1908. Τότε... γεννήθηκε ο Παναθηναϊκός. Στις 2 Ιουνίου 1971 έκανε γνωστή την παρουσία του στα πέρατα της γης. Ξεκίνησε να χτίζει το «legacy» του... Panathinaikos και μέσα στις επόμενες δεκαετίες έχτισε ένα ειδικό βάρος που μπόρεσε και σήκωσε.

Οφείλει να κάνει τα προηγούμενα χρόνια, τα χρόνια που τον βρήκαν μακριά από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μια κακή παρένθεση. Να την κλείσει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και να αρχίζει να γράφει τις επόμενες σελίδες στο ευρωπαϊκό του βιβλίο και να φτιάξει ξανά το όνομά του. Φυσικά και τη βαθμολογία του, η οποία τούτη τη στιγμή είναι... ανύπαρκτη λόγω της απουσίας του τα τελευταία χρόνια από τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Το Γουέμπλεϊ θα είναι πάντα εκεί για να θυμίζει σε όσους αγωνίζονται και βρίσκονται στον Παναθηναϊκό πως κάποιοι, κάπου, κάποτε έφτασαν τον Παναθηναϊκό σε ευρωπαϊκό τελικό. Και να τους δίνει κίνητρο...