To είπε ο Εμανουέλ Μακρόν όταν δέχθηκε πριν από δέκα ημέρες τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο Μέγαρο των Ηλυσίων: δεδομένου ότι απειλεί τη σταθερότητα των συνόρων και επιτίθεται στο δημοκρατικό μας μοντέλο, «η Ρωσία ούτε μπορεί ούτε πρέπει να νικήσει». Κι έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία αυτή η δήλωση, καθώς προέρχεται από έναν άνθρωπο που μιλούσε για ώρες στο τηλέφωνο με τον Βλαντίμιρ Πούτιν προκειμένου να τον πείσει να αποσύρει τα στρατεύματά του από την Ουκρανία, ενώ μέχρι πρόσφατα επέμενε ότι «δεν πρέπει να εξευτελίσουμε τη Ρωσία».

Eναν χρόνο μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, και ενώ δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο πόλεμος θα τελειώσει σύντομα, οι ψευδαισθήσεις έχουν πλέον τελειώσει. Η έκβαση του πολέμου έχει υπαρξιακό χαρακτήρα όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για την Ευρώπη. Κι ενώ είναι σαφές ότι χωρίς τη Ρωσία δεν μπορεί να επιτευχθεί μια διαρκής και βιώσιμη διευθέτηση ασφαλείας, ελάχιστοι πλέον είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι μέρος αυτής της διευθέτησης μπορεί να είναι η ομάδα που διέταξε την αιματοχυσία που παρακολουθούμε: ο Πούτιν και οι στενοί του συνεργάτες.

Το τίμημα των μαχών σε ανθρώπινες ζωές, όχι μόνο των Ουκρανών αλλά και των Ρώσων που χρησιμοποιούνται σαν κρέας για τα κανόνια, είναι αφόρητο. Η Ευρώπη όμως αποκόμισε κι ένα κέρδος: επιτέλους «ενηλικιώθηκε». Κατανόησε τις ανησυχίες και τους φόβους των χωρών που καταλαμβάνουν το ανατολικό της κομμάτι. Συνειδητοποίησε ότι όσο πολύτιμη κι αν είναι η συμμαχία της με τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρέπει να αναπτύξει και τη δική της άμυνα. Μείωσε αποφασιστικά την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία. Και πάνω απ’ όλα έδειξε πως όταν απειλούνται οι αρχές της, απαντά αποφασιστικά και ενωμένα.

Η ενηλικίωση αυτή δεν ήρθε μόνη της ούτε από τον ουρανό. Είναι προϊόν της ηρωικής αντίστασης και αυταπάρνησης ενός λαού, που θυσιάζεται στα πεδία των μαχών υπερασπιζόμενος όχι μόνο τη δική του ελευθερία, αλλά και τη δική μας. Είναι προϊόν και της συγκινητικής στάσης ενός ηγέτη, που τον είπαν θεατρίνο και εξελίχθηκε σε παγκόσμιο σύμβολο. Τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη.