Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Ο Λιονέλ Μέσι δεν έλεγε να εγκαταλείψει τον αγωνιστικό χώρο. Θύμιζε μικρό παιδί που δεν ήθελε να φύγει από το λούνα παρκ. «ΤΑ ΝΕΑ» βρέθηκαν στην εξέδρα του σταδίου «Αχμάντ Μπιν Αλι» και έζησαν από κοντά το πάρτι του Λιονέλ Μέσι και των Αργεντινών στην πρόκρισή τους επί της Αυστραλίας (2-1) που τους έχει φέρει σε έναν σούπερ προημιτελικό all time classic με την Ολλανδία.
Λες και ήταν το πρώτο του Μουντιάλ και όχι το 5ο, ο μεγάλος αστέρας της Αλμπισελέστε ήθελε να ζήσει μέχρι και την τελευταία στιγμή αυτής της γιορτής που συνδυάστηκε με το πρώτο του γκολ σε νοκάουτ φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου και μάλιστα στον 1.000ό αγώνα του.
Το τραγούδι των «Γκάουτσος»
Στις εξέδρες οι Αργεντινοί είχαν αρχίσει από νωρίς να τραγουδάνε: «Δεν ξεχνώ τα παιδιά των Φόκλαντς, το πόσο έχω κλάψει στους χαμένους τελικούς, αλλά πατέρα τώρα που κέρδισα τη Βραζιλία στο Μαρακανά ήρθε η ώρα να πάρω το τρίτο Παγκόσμιο Κύπελλο. Τώρα που ο μεγάλος Μαραντόνα μάς βλέπει από ψηλά και ο Μέσι είναι εδώ», ήταν το τραγούδι των «Γκάουτσος» στις εξέδρες και τους στίχους τραγουδούσαν και οι παίκτες στον αγωνιστικό χώρο.
Ο Μέσι είχε σκοράρει και είχε δώσει τουλάχιστον τρεις πάσες πάρε-βάλε για να «κλειδώσει» η Αργεντινή τη νίκη με τους Αυστραλούς, αλλά ο Λαουτάρο Μαρτίνες έχανε τα άχαστα και χρειάστηκε η σωτήρια επέμβαση του άλλου Μαρτίνες, του Εμιλιάνο, στο τέρμα, στο 7ο λεπτό των καθυστερήσεων στο σουτ του Κούολ για να αποφευχθούν η παράταση και τα… εμφράγματα.
Ολοι οι συμπαίκτες του και ο Μέσι φυσικά τον πλάκωσαν σε μια μοναδική αγκαλιά, αφού τους είχε γλιτώσει εκτός των άλλων και μια έξτρα δοκιμασία τουλάχιστον μισής ώρας με άγνωστη κατάληξη, σε ένα μεγάλο τουρνουά όπου και το κάθε λεπτό έξτρα ξεκούρασης είναι πολύτιμο.
«Είναι μια τρέλα το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά για αυτό αξίζει τόσο πολύ. Μας περιμένει ένα ακόμα πιο δύσκολο παιχνίδι με την Ολλανδία, αλλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι» είπε ο Λιονέλ Μέσι στις πρώτες του δηλώσεις, ενώ θυμίζουμε ότι είχε επισημάνει μετά τον αγώνα με το Μεξικό πόσο σημαντικό είναι ότι σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο παίζει και για τα παιδιά του, τους τρεις γιους του που έχουν πλέον μεγαλώσει και καταλαβαίνουν τα πάντα και είχαν πλαντάξει στο κλάμα όταν η Αργεντινή έχασε στην πρεμιέρα από τη Σαουδική Αραβία.
Προσμονή
Στα δημοσιογραφικά, όρθιοι συνάδελφοι από την Αργεντινή, ιδιαίτερα οι πιο μεγάλοι σε ηλικία, τραγουδούσαν συγκινημένοι και αυτοί τη μελωδία των φίλων της ομάδας και μας εξηγούσαν ότι η προσμονή είναι μεγάλη καθώς από το 1986, όταν και πήρε για τελευταία φορά η Αλμπισελέστε το Παγκόσμιο Κύπελλο, μεσολάβησαν δύο χαμένοι τελικοί στην κόψη του ξυραφιού με 1-0 από τη Δυτική Γερμανία (το 1990 και το 2014 στην παράταση) και αρκετές χαμένες ευκαιρίες για να ανέβει και πάλι στην κορυφή του κόσμου.
Η απώλεια του Μαραντόνα (που έφυγε από τη ζωή τέτοιες μέρες πριν από δύο χρόνια) κάνει ακόμα μεγαλύτερη τη συναισθηματική φόρτιση και πολλοί Αργεντινοί κυκλοφορούν στο Κατάρ με το πανό στο οποίο έχουν μαζί και τους δύο θεούς τους (Μαραντόνα και Μέσι).
«Είναι ο διάδοχος του Ντιέγκο, είναι αυτός που έχει πάρει το χρίσμα και μόνο αυτός μπορεί να μας οδηγήσει στη γη της επαγγελίας», μας λέει συγκινημένος ένας νεαρός οπαδός έξω από το γήπεδο πριν αρχίζει να πανηγυρίζει πάλι με την παρέα του.
Εξω από τα αποδυτήρια της Αργεντινής έχουν στηθεί σχεδόν σε παράταξη (!) παίκτες της Αυστραλίας για να βγάλουν φωτογραφίες με τον Λιονέλ Μέσι, ο οποίος πέτυχε το πρώτο του γκολ σε νοκάουτ αγώνες Παγκοσμίου Κυπέλλου, την ώρα που ακούγονταν ειρωνικά σχόλια κάποιων φίλων των Αυστραλών στην εξέδρα που αναρωτιόντουσαν: «Πού είναι ο Μέσι» ;
Ολα πήραν τον δρόμο τους και η Αργεντινή ονειρεύεται. Ναι, οι πανηγυρισμοί και η γιορτή για ένα βατό παιχνίδι της φάσης των «16» κόντρα στην Αυστραλία φαντάζουν ίσως υπερβολικοί, αλλά η ομάδα πέρασε δύσκολα από την ήττα στην πρεμιέρα και η προσμονή είναι μεγάλη.
Μια φίλη της Αργεντινής και της Αυστραλίας μάς δίνουν ένα από τα πιο όμορφα στιγμιότυπα αφήνοντάς μας να τις φωτογραφίσουμε παρέα, όπως δίπλα δίπλα, σεβόμενη η μία την άλλη, είδαν το παιχνίδι.
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, μια όμορφη γιορτή των λαών όπου για 90 λεπτά και λίγο περισσότερο οι άνθρωποι ξεχνούν τα προβλήματά τους και γίνονται ένα με την εξέδρα και την πατρίδα τους.
