Μια εξαιρετικά εκτιμητέα ποιήτρια συνηθίζει να λέει στους ανθρώπους του στενού περιβάλλοντός της πως «έχουμε έρθει στον κόσμο αυτό για να περνάμε καλά». Δεν είναι τόσο το περιεχόμενο αυτής της απόφανσης που ενοχλεί όσο ο αξιωματικός τρόπος της διατύπωσής του. Με την έννοια ότι δεν είναι κάτι που ισχύει μόνο για την ίδια, ότι κανονικά θα έπρεπε να την υιοθετούν οι πάντες. Κατ’ αρχάς χωρίς να θέλουμε να υπάρχουμε σώνει και καλά μόνον ως πνεύμα αντιλογίας, δεν μπορεί να παρακάμψει κανείς το γεγονός πως ό,τι δρομολογείται στη ζωή ως αποκλειστική επιλογή σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό μάς στερεί την ελευθερία μας από ό,τι μας την εγγυάται. Και δεύτερον, αν κυριαρχήσει μέσα μας ως ένα σχεδόν ουρανόθεν σταλμένο «δέον», δηλαδή το «να περνάμε καλά», θα λειτουργήσει κάποια στιγμή σε βάρος όλων των άλλων που θα ήθελαν και αυτοί να περνούν καλά, αλλά για λόγους που δεν τους χρεώνονται οι ίδιοι, δεν το μπορούν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή