Η ιδιοποίηση ενός δημόσιου αγαθού

Οταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισήμως επιλέγει μπάχαλο αντί βιβλιοθήκης στο Αριστοτέλειο, ας μη μας κάνει εντύπωση που η συνδικαλιστική ηγεσία των εκπαιδευτικών (ΔΟΕ και ΟΛΜΕ) σαμποτάρει τη διεξαγωγή της «Ελληνικής PISA». Και οι δυο τους υπερασπίζονται το ίδιο πνεύμα ασυδοσίας, που κατ' ευφημισμόν το ονομάζουν «δημοκρατία». Η μεν ριζοσπαστική Αριστερά επειδή μέσω του ελέγχου της δημόσιας παιδείας χτίζει την υποτιθέμενη ιδεολογική υπεροχή της, οι δε συνδικαλιστές επειδή διευκολύνουν με αντάλλαγμα μια όσο γίνεται πιο εύκολη και άνετη εργασιακή πραγματικότητα για τις συντεχνίες. Με λίγα λόγια, αμφότεροι υπερασπίζονται την εξουσία τους. Την εξουσία που ασκούν σε ένα δημόσιο αγαθό που μέχρι τώρα το ήλεγχαν.

Είναι τόσο βαθιά και πηγαίνει τόσο πίσω αυτή η σύμπλευση συμφερόντων, ώστε και τυχόν δεξιοί ή κεντροδεξιοί συνδικαλιστές ταυτίζονται πια με τους αριστερούς και δεν τους ξεχωρίζεις. Οχι μόνο χρησιμοποιούν την ίδια πολιτική ορολογία, αλλά και τα ίδια άθλια ελληνικά. (Είναι γνωστή η ταραχώδης σχέδη του προέδρου της ΟΛΜΕ με οτιδήποτε τριτόκλιτο...) Στο πνεύμα αυτό, είναι φυσικό να αρνούνται την «Ελληνική Pisa», διότι και αυτός ο διαγωνισμός θα είναι μιας μορφής αξιολόγηση για τους ίδιους· και αυτοί αξιολόγηση δεν θέλουν, τελεία και παύλα. Θέλουν να αμείβονται για το έργο τους - και πολύ καλά κάνουν -, αλλά δεν θέλουν να κρίνεται το έργο τους. Πώς νοείται τέτοια παράλογη απαίτηση, αλλά και τι εκπαιδευτική αξία μπορεί να έχει το υπόδειγμα;

Η υπουργός Παιδείας τους πήγε στα δικαστήρια, αλλά, ανεξαρτήτως της έκβασης που θα έχει η συγκεκριμένη διαμάχη, ο πόλεμος με τα πολιτικά και συνδικαλιστικά συμφέροντα, που έχουν ιδιοποιηθεί τη δημόσια παιδεία, θα είναι μακρύς. Αυτός είναι ένας από τους σοβαρότερους λόγους, νομίζω, για τους οποίους η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη χρειάζεται μια δεύτερη τετραετία: για να γίνει η δημόσια παιδεία πραγματικά δημόσια, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να ρίξουν ρίζες. Στο πρόσφατο συνέδριο της ΝΔ, μία από τις καλύτερες ομιλίες ήταν εκείνη του Ακη Σκέρτσου, επειδή ζήτησε «να θέσουμε ξανά σε λειτουργία τον ανελκυστήρα της κοινωνικής ανόδου, της κοινωνικής κινητικότητας, των ίσων ευκαιριών». Αυτό είναι, πράγματι, το χρέος ενός σύγχρονου κεντροδεξιού κόμματος, που ισορροπεί στη ζυγαριά της πραγματικότητας τον φιλελευθερισμό με τον συντηρητισμό και φιλοδοξεί να είναι λαϊκό. Ο καλύτερος μηχανισμός για να πετύχει μια κοινωνία την αξιοκρατική κοινωνική ανέλιξη είναι ο θεσμός της δημόσιας παιδείας.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΕ

Διακόσιοι είκοσι επτά καθηγητές πανεπιστημίου ζητούν, με επιστολή τους, «να πάψει να αποτελεί και να θεωρείται μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας του ΕΚΠΑ ο δικτάτορας που είναι υπεύθυνος για τον θάνατο χιλιάδων και τον εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων από τις εστίες τους στην Ουκρανία, αλλά συγχρόνως και για την καταστολή των ακαδημαϊκών και δημοκρατικών ελευθεριών και τη φίμωση κάθε αντίθετης φωνής στο εσωτερικό της χώρας του». Ο τόνος της αγανάκτησης είναι δικαιολογημένος, δεδομένης της απάθειας με την οποία η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ αντιμετωπίζει το αίτημα να αφαιρεθεί από τον Πούτιν ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα.

Χθες έγινε γνωστό ότι επιστολή για το ίδιο θέμα έστειλε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος και μάλιστα προσωπικώς στον πρύτανη του ΕΚΠΑ Μελέτιο-Αθανάσιο Δημόπουλο. «Τα αρμόδια όργανα του αρχαιότερου πανεπιστημίου της χώρας», καταλήγει η επιστολή, «είμαι βέβαιος ότι δεν χρειάζονται την παρότρυνση άλλων και μάλιστα εκτός ΕΚΠΑ για να πράξουν το αυτονόητο, έχει όμως σημασία να γνωρίζουν το εύρος της στήριξης που θα είχε το αυτονόητο». Δεν είμαι βέβαιος αν η λεπτή ειρωνεία είναι ο κατάλληλος τρόπος για να ξυπνήσεις κάποιον που κοιμάται βαθιά. Δεν νομίζω όμως ότι ήταν αυτός ο σκοπός του Βενιζέλου. Ηθελε μάλλον να προσωποποιήσει το πρόβλημα, για να μας δώσει να καταλάβουμε πού κολλάει το ζήτημα. Νομίζω το πέτυχε, οπότε δεν θα εκπλαγώ σν σημειωθεί ξαφνική πρόοδος...

ΦΡΟΥΤΑ ΕΠΟΧΗΣ

Φαήλος Κρανιδιώτης, Θάνος Τζήμερος και Κωνσταντίνος Μπογδάνος ενώνουν τις δυνάμεις τους για τις εκλογές. Θα τις ξαναχωρίσουν μετά τις δεύτερες εκλογές, όταν το αστείο με την απλή αναλογική θα έχει τελειώσει. Θα δούμε πολλά τέτοια ακόμη μέχρι του χρόνου τέτοια εποχή, καθώς το εκλογικό σύστημα με το οποίο θα διεξαχθούν οι εκλογές ευνοεί τα μικρά κόμματα, όπως η Εθνική Δημιουργία των τριών συνεργαζομένων πολιτικών. Αν όμως δεν σχηματιστεί κυβέρνηση και πάμε σε δεύτερες εκλογές με δίλημμα «αυτοδυναμία ΝΔ ή συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ», νομίζω ότι ακόμη και οι ίδιοι θα ψηφίσουν ΝΔ. Εφόσον, βέβαια, είναι πατριώτες και φιλελεύθεροι, όπως δηλώνουν...