Πόσα χρόνια προλάβαμε να χαρούμε το φυσικό αέριο; Ενα; Δύο; Θυμάμαι τα παρακάλια, τις μικρές παρανομίες, την ασύλληπτη χαρτούρα, μέχρι να πεισθούν οι υπεύθυνοι και να περάσουν κι από το δικό μας στενό με τα συνεργεία τους, να μη μας παρακάμψουν αποκλείοντάς μας από καθαρή και κυρίως φτηνή θέρμανση. Εντωμεταξύ είχαμε φάει το γάιδαρο της δεκαετούς οικονομικής κρίσης με βρύα και χαμηλή βλάστηση μέσα στο «σπίτι τούνδρα», γιατί κανείς στην πολυκατοικία δεν είχε να πληρώσει για πετρέλαιο. Και με το που μας χάιδεψε η ουρά του γαϊδάρου, τσουπ, να το επιτέλους το πολυπόθητο αέριο! Στην αρχή τού δώσαμε και κατάλαβε. Το καίγαμε μέχρι τον Μάιο, έτσι για τη χλίδα. Ξεφορτωθήκαμε και την οικιακή μας λανζερί, καλτσάκια ύπνου, εξτρά κουβέρτες Νάουσας που μας είχε φορτώσει η μάνα μας, γαντάκια με ελεύθερα δάχτυλα ειδικά για πληκτρολόγηση και όλων των λογιών τους θερμοσυσσωρευτές που μας πάσαραν τα μεγάλα καταστήματα ηλεκτρικών συσκευών που τότε έκαναν χρυσές δουλειές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή