«Στο Πάντειο είχαμε καλέσει τον πρέσβη του Ισραήλ και τον ομόλογό του της Παλαιστίνης να μιλήσουν. Κάποιοι από αυτές τις ομάδες ζήτησαν να μη μιλήσει ο Ισραηλινός, τη στιγμή που ο πρέσβης της Παλαιστίνης δεν είχε πρόβλημα να συνομιλήσει μαζί του». Την ιστορία διηγήθηκε χθες στη Βουλή ο αρμόδιος για τα ΑΕΙ υφυπουργός Παιδείας προκειμένου να εξηγήσει γιατί η αστυνόμευσή τους δεν είναι ζήτημα ιδεολογικής επιλογής – όπως ο νούμερο ένα πολιτικός αντίπαλος της κυβέρνησης υποστηρίζει -, αλλά ανάγκης την οποία επιβάλλει η καθημερινότητα ορισμένων μεγάλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων. Η ιστορία, ωστόσο, συμπυκνώνει και τον παραλογισμό που υποστηρίζουν οι υπερασπιστές του δόγματος της ακινησίας στα ελληνικά πανεπιστήμια. Η ελεύθερη έκφραση ιδεών εκεί συχνά επιτρέπεται μόνο για τις ιδέες που αρέσουν σε κάποια – ενδεχομένως προνομιακά γι’ αυτούς – κοινά. Οι εκφραστές των υπολοίπων μπορούν να φιμώνονται στο όνομα της «κατοχύρωσης της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών». Η αφήγηση του Αγγελου Συρίγου, άρα, υπογραμμίζει την ύπαρξη ενός βαθύτερου προβλήματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή