Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ στην ουσία τα λέει πολύ πασοκικά: «κανένας – που δεν έχει δουλειά στον χώρο των πανεπιστημίων – ανεξέλεγκτος». Κι αν κάποιοι από όσους «έχουν δουλειά» ταυτίζουν τη δουλειά τους με τη βία; Ποιος θα διαφυλάξει την είσοδο αποκλειστικά των φοιτητών «με κάρτα»; «Ναι στη φύλαξη, όχι στην αστυνομοκρατία», συνοψίζει τη θέση της για τα πανεπιστήμια.

Είναι λοιπόν αστυνομοκρατία η παρουσία ειδικής αστυνομικής δύναμης σε πανεπιστημιακές σχολές; Αλλιώς τα έγραφε ο πρώην υφυπουργός Παιδείας, Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, καθηγητής αντεγκληματικής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στα «ΝΕΑ» («Το ζήτημα είναι να δώσουμε σήμερα φωνή στους πολλούς», 19/1/2010), ο οποίος περιέγραφε με σαφήνεια ότι τα καθήκοντα δημόσιας τάξης και ασφάλειας εντός των ιδρυμάτων «ανήκουν στην αρμοδιότητα της αστυνομίας, για τον επιπλέον λόγο ότι η αρχή της καθολικότητας της ασφάλειας ως υποχρέωση εγγύησης του κράτους απέναντι στον πολίτη εκτείνεται στο σύνολο του δημόσιου χώρου στην επικράτεια και δεν εξαιρεί τους χώρους των ΑΕΙ. Το Κράτος Δικαίου εννοεί το πανεπιστήμιο ως μέρος του υπερασπίσιμου δημόσιου χώρου». Το αυτονόητο, όπως το περιγράφει με τη νομική του συγκρότηση το κομματικό στέλεχος του ΚΙΝΑΛ, η πρόεδρός του αδυνατεί να το καταλάβει – αποκαλώντας τη στοιχειώδη υποχρέωση του κράτους να επιβάλλει τη νομιμότητα αστυνομοκρατία. Αστυνομοκρατία η νομιμότητα! Κι αναρωτιούνται διάφοροι γιατί το ΚΙΝΑΛ παραμένει στάσιμο.