Σε μια περίοδο που το επίδικο, παγκοσμίως, είναι η πανδημία, ένας αόρατος και φονικός εχθρός, αναδεικνύεται όλο και πιο εμφατικά η δημοκρατική ανάγκη για σοβαρή κι εποικοδομητική αντιπολίτευση. Είναι απορίας άξιο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας πια κυβερνητική εμπειρία, αναλώνεται σε μια ρητορική που αγνοεί τη διεθνή διάσταση του προβλήματος, πολιτικοποιεί την επιστημονική άποψη (π.χ. με επιθέσεις στον Σωτήρη Τσιόδρα) ή καταφεύγει σε απολίτικες προτάσεις όπως αυτή του «υπουργού Υγείας κοινής αποδοχής». Δείχνοντας, έτσι να αισθάνεται πιο άνετα στο πεδίο των επιθέσεων παρά σε αυτό της ανάλυσης και των ρεαλιστικών προτάσεων. Ακόμη, μάλιστα, κι αν δεχτούμε ότι αυτές εκπορεύονται περισσότερο από συγκεκριμένες εσωκομματικές ομάδες, αυτό δεν μειώνει την ευθύνη, αντιθέτως τη μετατοπίζει σχεδόν ολοκληρωτικά στην ηγεσία του, στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ