Αν θυμάμαι κάτι από το Παρίσι είναι τα ποδοβολητά των Παριζιάνων στις υπόγειες σκάλες, να προλάβουν το τελευταίο μετρό, εκεί γύρω στις δώδεκα και κάτι, τα μεσάνυχτα. Από σήμερα θα κοιτάνε τα ρολόγια τους και θα ζητάνε τον λογαριασμό από τις δώδεκα και κάτι το μεσημέρι. Δεν τον φοβάμαι τον Μακρόν. Είναι μανούλα σε κάτι τέτοια, ιδίως όταν συντρέχει λόγος να ιεραρχηθούν οι καταστάσεις, κι ας χαθεί η φυσιογνωμία της πόλης, για λίγο καιρό θέλω να ελπίζω.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή