Αν κάποιος με ρωτούσε για ένα από τα μεγαλύτερα ελλείμματα της σύγχρονης εκπαίδευσης θα έλεγα ότι είναι σίγουρα η Γεωγραφία. Η επιστήμη που συνδυάζεται με την πολιτική αλλά κυρίως με την Ιστορία, αφού θεωρείται ο απαραίτητος «σύμμαχός» της στην κατανόηση των γεγονότων. Φτάσαμε στο 2020 και στα πρόθυρα μιας πολεμικής σύρραξης για να κατανοήσουμε ότι η Ελλάδα είναι πιο μεγάλη γεωγραφικά και στρατηγικά απ’ ό,τι πιστεύαμε. Μια χώρα που εκτείνεται σε τρία πελάγη, έχει έξοδο στη Μεσόγειο, συνομιλεί με τον αραβικό κόσμο, το Ισραήλ και με τον ευρωπαϊκό χώρο. Η Ελλάδα είναι σύνορο πολλών και διαφορετικών πολιτισμικών συγκλίσεων ή συγκρούσεων και έτσι και αλλιώς πάντα βρισκόταν στην προμετωπίδα ιστορικών εξελίξεων στο πεδίο. Η μάλλον μίζερη ένταξή της απλώς στον χώρο των Δυτικών Βαλκανίων, μια επινόηση που βρήκε και θιασώτες στο εσωτερικό, ξεπερνιέται από τις ίδιες τις εξελίξεις που σηματοδοτούν τη συμμετοχή της σε μεγαλύτερα διακυβεύματα. Αυτό δεν σημαίνει τη δημιουργία ενός νέου μεγαλοϊδεατισμού αλλά την κατανόηση της γεωγραφικής σημασίας της που εκτείνεται μέσα από σύνθετα ιστορικά γεγονότα και εμπλέκει την Ελλάδα σε μεγάλα γεωγραφικά πεδία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή