Ο Χρήστος Ροζάκης είναι έμπειρος γνώστης του διεθνούς δικαίου. Είναι η δουλειά του. Διαθέτει την απαραίτητη εξειδίκευση όπως και ελάχιστοι ακόμα εμπειρογνώμονες, για την εξειδίκευσή του αυτή άλλωστε θεωρείται απαραίτητος στις κυβερνήσεις, που τον συμβουλεύονται ιδίως στα ζητήματα των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, που συνηθίζουμε να τα λέμε εθνικά. Δουλειά του Ροζάκη και των εμπειρογνωμόνων δεν είναι να κολακεύουν τις εθνικές φαντασιώσεις. Γι’ αυτό, υπάρχουν τόσοι άλλοι – κι ανάμεσά τους διακεκριμένοι πολιτικοί και δημοσιολογούντες, που συχνά αρκούνται στην πεποίθηση ότι η Ελλάδα έχει πάντα δίκιο και όλοι οι υπόλοιποι άδικο. Τον τελευταίο καιρό, στα ΜΜΕ και στο Διαδίκτυο ο πατριωτισμός άνευ ετέρου ευδοκιμεί εκ νέου. Γεμίσαμε στρατηγούς που κάνουν πόλεμο. Λείπουν οι φαντάροι, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες.

Ο Ροζάκης έγινε στόχος διαφόρων ασχέτων εξαιτίας μιας θέσης του για τη (σχετική) επήρεια του Καστελλόριζου. Υπαινικτικά, του χρεώνουν μειωμένο πατριωτικό φρόνημα. Χθες, τον επέκριναν και πολιτικοί: ο Γιώργος Κουμουτσάκος, ο Ανδρέας Λοβέρδος… Ωραία λόγια που δεν λύνουν προβλήματα. Διαιωνίζουν συνθήκες σύγκρουσης και δεν λένε ένα πράγμα: ότι, κατά το διεθνές δίκαιο, για την οριοθέτηση προβλέπεται υποχρεωτικά διμερής συμφωνία ή διαπραγμάτευση και συνυποσχετικό για την παραπομπή σε Διεθνές Δικαστήριο. Με άλλα λόγια, ό,τι κι αν λέμε οι φλύαροι εξ ημών, για την οριοθέτηση ΑΟΖ θα μιλήσουν και άλλοι. Ακούστε απροκατάληπτα τον Ροζάκη.