Η πρώτη προσπάθεια έγινε το 2001, επί υπουργίας Χρυσοχοΐδη. Ακολούθησαν άλλες δύο, το 2007 επί Πολύδωρα και το 2009 επί Παυλόπουλου. Το 2012 το πήρε πάνω του ο Καμίνης, αναθέτοντας σε τρεις συνταγματολόγους την εκπόνηση μιας ολοκληρωμένης πρότασης που βάζει κανόνες στις διαδηλώσεις. Πέρασαν άλλα οκτώ χρόνια. Αλλαξαν κυβερνήσεις, πλάκωσαν πανδημίες, ανέλαβε και πάλι την προστασία της δημόσιας τάξης ο Χρυσοχοΐδης, αλλά η περίφημη πρόταση παραμένει στο συρτάρι. Στο μεταξύ, κάθε τόσο το κέντρο της Αθήνας παραλύει, καθώς ακόμη και μια μικρή ομάδα διαδηλωτών θεωρεί «δημοκρατικό δικαίωμά» της να κλείνει τους δρόμους. Με τα έργα ανάπλασης και πεζοδρόμησης, η κατάσταση δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο. Τι περιμένει άραγε η κυβέρνηση για να λύσει αυτό το χρόνιο πρόβλημα;
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΗΤΣΟΣ
