Δύσκολα θα αμφισβητούσε κάποιος ότι είναι αρχέγονη η σχέση μας με το έγκλημα και την τιμωρία, ότι η περιέργειά μας εδράζεται σε υπαρξιακά πράγματα, στον φόβο, στο πάθος, στην εκδίκηση, στον θάνατο, στην ηθική. Ούτε είναι τυχαία, άλλωστε, η δημοφιλία των βιβλίων ή των εκπομπών της κατηγορίας true crime («αληθινό έγκλημα») που έχει απογειωθεί τα τελευταία χρόνια μέσω του Netflix, όπου μπορείς να βρεις δεκάδες πλέον ντοκιμαντέρ ή μυθοπλασία εμπνευσμένη από αληθινές υποθέσεις, με θέμα το πώς σκέφτονται και λειτουργούν οι δολοφόνοι. Υπό αυτή την έννοια, το να ζητείς από τον καθένα να στρέψει το βλέμμα του μακριά από τις λεπτομέρειες που συνεχώς δημοσιεύονται για την υπόθεση με το βιτριόλι ίσως μοιάζει υποκριτικό. Σαν να παίζεις σε μια γιγαντοοθόνη ένα βίντεο από ένα φοβερό ατύχημα και να απαιτείς από τον θεατή να παραμείνει αδιάφορος ή να κοιτάει άλλου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ