Καλοκαίρι, κάπου προς τα πίσω της δεκαετίας του 1960. Μια παραλία στη Σύρο. Αναμνήσεις αποσπασματικές, εικόνες που τις διατηρεί περισσότερο η αίσθηση παρά η «φωτογραφική μηχανή» της μνήμης. (Ο Φελίνι, όταν διηγούνταν ιστορίες από τα παιδικά καλοκαίρια του και η μητέρα του τού έλεγε ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι, της απαντούσε «Αφού έτσι τα θυμάμαι, έτσι ήταν»). Πετσέτες στρωμένες κατευθείαν στην άμμο, οι ομπρέλες ελάχιστες, πρόχειρα στηριγμένες, συνήθως μπλε με ένα λευκό, καλλιγραφικό Nivea. Πού και πού κάποιο στρώμα θαλάσσης, ήταν το απόλυτο γκάτζετ. Α, υπήρχε και μια εξέδρα για βουτιές. Το μεσημέρι ο κόσμος αραίωνε – οι άνθρωποι πήγαιναν στα σπίτια τους για φαγητό. Στο ντάλα του η παραλία ήταν σχεδόν άδεια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή