Η νοσταλγία της εργασιακής ρουτίνας

Θα ακουγόταν περίεργο πριν από μερικούς μήνες αλλά μέσα στις διάφορες πρωτόγνωρες εμπειρίες που καταγράφηκαν στην καραντίνα είναι και η διαπίστωση ότι σε πολλούς εκεί έξω έλειψε το γραφείο τους, με ό,τι αυτό περιλαμβάνει, ακόμη και αυτά για τα οποία, υπό κανονικές συνθήκες, γκρινιάζουν. Είναι μια τρομερά ενδιαφέρουσα διαπίστωση αυτή όταν συμβαίνει στην εποχή της έκρηξης της «hermit tech» – ο όρος περιγράφει την τεχνολογία που επιτρέπει στους ανθρώπους να εργάζονται και να καλύπτουν μια ευρεία γκάμα αναγκών χωρίς να χρειαστεί να βγουν από την απομόνωση του σπιτιού τους. Η εργασία από το σπίτι μελετάται ήδη, εδώ και κάποια χρόνια, και στα αποτελέσματα μπορεί να αναζητηθεί η εξήγηση για τη νοσταλγία του τυπικού εργασιακού περιβάλλοντος. Ενώ λοιπόν οι έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να αυξήσει σημαντικά την παραγωγικότητα, ταυτοχρόνως καταγράφουν μείωση στη δημιουργικότητα και την καινοτομία. Διόλου τυχαία, αυτό υποστήριζε κι ένας από τους παγκόσμιους σουπερστάρ της καινοτομίας, ο Στιβ Τζομπς, που έγινε κροίσος πουλώντας μας μηχανήματα για τις hermit tech εφαρμογές μας. Ο Τζομπς επέμενε ότι αν και εταιρεία τεχνολογίας, η Apple βασίζεται στην ομαδική εργασία και τη φυσική παρουσία, καθώς, όπως έλεγε, «η δημιουργικότητα έρχεται σε αυθόρμητες συναντήσεις, άσχετες συζητήσεις, όταν συναντάς κάποιον στον διάδρομο και τον ρωτάς τι κάνει». Αλλες έρευνες επίσης, ειδικά αυτές που έτρεξαν ψυχίατροι τους τελευταίους δύο μήνες, καταγράφουν περισσότερο εκνευρισμό και ανασφάλεια που φέρνει αλλαγές στη δυναμική των σχέσεων οριζόντια και κάθετα στην ιεραρχία, που οφείλεται και στην απουσία της μη λεκτικής επικοινωνίας, της κοινωνικότητας και της ομαδικότητας.