Η επιστήμη της αστρονομίας μάς διδάσκει πως τα αστέρια που δίνουν το περισσότερο φως – οι «λαμπροί γίγαντες» – τελειώνουν τη ζωή τους γρήγορα. Εύκολα μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί πως το ίδιο ισχύει και για τον Γιάννη Σειραδάκη, που τον χάσαμε δυστυχώς το περασμένο Σαββατοκύριακο. Πράγματι, ένας κοινός φίλος και συνάδελφος εύστοχα τον αποκαλούσε «πράο γίγαντα», όχι τόσο για τη φυσική του εμφάνιση, αλλά επειδή γενιές αστρονόμων τον κοίταζαν – για τη σοφία του, την ευγενική του φύση και, ιδιαίτερα, την ανιδιοτέλειά του – για να βρουν σε αυτόν έμπνευση.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
