Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; Υπουργός ήμουν. Οικονομικών. Το asset του Τσίπρα. Με έβλεπαν οι Ευρωπαίοι και έφευγαν μακριά. Ημουν η αλογόμυγά τους. Ρωτήστε τον Ντάισελμπλουμ που παραδέχτηκε ότι σκότωσα την τρόικα (τη λέγαμε θεσμούς, τότε). Ρωτήστε και εκείνους που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις – τους έχω ηχογραφήσει, αν δεν θέλουν να σας απαντήσουν ζητήστε μου τα στικάκια. Τους ενοχλούσα. Τέτοιος είμαι. Ενοχλητικός. Ενοχλώ το σύστημα. Το ενοχλώ τόσο πολύ που πάντα μου δίνει δημόσιες θέσεις – ως απρόβλεπτος μαρξιστής ξέρω το παλαιό ρητό: το σύστημα θα δώσει μόνο του το σχοινί για να το κρεμάσω. Υπήρξα καθηγητής οικονομικής θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πήρα δουλειές σε διάφορα άλλα Πανεπιστήμια… Σαγηνεύω πολιτικούς, σαγηνεύω και τους πολίτες. Ετσι διάβηκα της Βουλής τα έδρανα.
Δεν είμαι σαν εσένα, αλλά μπορώ να μιλώ για σένα. Τα βιβλία μου πουλάνε παντού. Εχω πολιτική επιρροή στην Αριστερά. Με πιστεύουν. Είμαι του σαλονιού αλλά είμαι και του λιμανιού: στο σαλόνι του life style με την κυρία μου αλλά και στ’ αλώνι του πεζοδρομίου, στις ταξικές μάχες (μας θυμάσαι μαζί, πέρυσι την Πρωτομαγιά;). Κάτω τα χέρια από τον βουλευτή της Αριστεράς. Οπου θέλω θα πάω, ό,τι θέλω θα κάνω. Κάτω τα χέρια από τον εκπρόσωπό σου. Είμαι ο εκλεκτός σου, πτωχέ προλετάριε.
