Την πρώτη γραμμή του μετώπου δεν μπορώ να τη δω. Ούτε εκείνη η λάμψη των πυρών διακρίνεται κάπου. Βγαίνω στον δρόμο. Ερημιά. Ολοι στο μέτωπο θα είναι… Μια γυναίκα εμφανίζεται ξαφνικά σε ένα μπαλκόνι, ψηλά, στον τέταρτο θαρρώ, και φωνάζει πετώντας μια μάσκα στον αέρα: «Τι σόι πόλεμος είναι αυτός με νεκρούς άνω των 70;». Οι μεγαλύτεροι δεν είναι εκείνοι που μένουν στα μετόπισθεν, ερείπια κι οι ίδιοι ανάμεσα σε σωρούς ερειπίων, μετά την κατάπαυση του πυρός; Σε ποια μάχη τα διαμερίσματα γίνονται χαρακώματα και τη θέση του όπλου παίρνει ένα μήνυμα «Μένουμε σπίτι»; Η φωνή της ακούγεται ολοένα και πιο μακρινή. Μπερδεύεται με μια ανδρική που κάνει λόγο για πέντε νέους νεκρούς. Κι ανάμεσά τους επιβάλλεται ως πιο δυνατός ο ήχος της υπενθύμισης του κινητού. Ανοίγω τα βλέφαρα. Είναι «ώρα Τσιόδρα». Εξι ακριβώς.