Κάθε βράδυ στη «μετακίνηση 6» μετράω «θύματα» της… Μαρί Κοντό. Μου φαίνεται ότι το έριξαν οι γείτονες στην οργάνωση του σπιτιού – κατά τις εντολές της γιαπωνέζας γκουρού -, κοινώς ξεφορτώνονται μαζικά όσα τους πνίγουν. Οι «απώλειες» πληθαίνουν, είναι ξεκάθαρο. Και σχεδόν όλες προέρχονται από παιδικά δωμάτια. Σαν να στήνεται ένα freak show ξεπεσμένων ηρώων έξω από τους κάδους απορριμμάτων: ο ξεβαμμένος καφέ αρκούδος χωρίς πατούσες, το κουνιστό αόμματο αλογάκι, το πλαστικό ξεχαρβαλωμένο ποδήλατο, το λούτρινο «ξεκοιλιασμένο» φλαμίνγκο, οι ακέφαλες φιγούρες Playmobil. Με πιάνω να παρασύρομαι, η σκέψη μου πάει στο πατάρι του πατρικού. Ποιοι ήταν οι ήρωες των παιδικών χρόνων μου και άραγε έχει σωθεί κάποιος; Ποιον κοροϊδεύω; Σιγά μην περίμενε η μάνα μου την Κοντό ή τον κορωνοϊό.