Κρατάω σημειώσεις στο κινητό με τεχνοκρατική οργανωτικότητα. «Θέατρο Πορεία: 27/3, «Αγριόπαπια» του Ιψεν. 31/3, «Το κτήνος στο φεγγάρι» – σκηνοθετεί ο Λιβαθινός. Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας: 4/4, «Οι δούλες» του Ζαν Ζενέ από τον Βογιατζή. 7/4, «Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας». 8/4 ο Καραντζάς ανεβάζει «Γυάλινο κόσμο»». Παρ’ όλα αυτά, ξέχασα πως οι «Τρεις αδελφές» θα προβάλλονταν την Κυριακή. Λογικό, χάνεις την αίσθηση του χρόνου. Τελικά, όμως, βλέπεις θέατρο. Ισως σου ξεφεύγουν υποκριτικές λεπτομέρειες που θα εντόπιζες από τα άβολα θεατρικά καθίσματα. Από την άλλη, ο καναπές σε γλιτώνει από την αγοραφοβική ανησυχία μην τυχόν κανένας ηθοποιός, υπό τις μεταμοντέρνες οδηγίες του σκηνοθέτη, σε τραβήξει στη σκηνή. Εχει και η κοινωνική αποστασιοποίηση τα πλεονεκτήματά της.